nuntium

한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

max weber die 5. martii 1895 in litteris ad oeconomistam politicam adolphus wagner scripsit se prope initium novae disciplinae oeconomicae et oeconomicae politicae fuisse. weber incepit docere nationales oeconomicos et oeconomicos (nationalökonomie und und finanzwissenschaft) in friburgo semestri hieme 1894-1895. scholae officium. sicut scholaris encyclopedicus, scientia weber in multis campis res gestas per longum tempus tendit ut homines ignoret se in universitatibus per vitam suam et origines oeconomicos docuisse cum rebus oeconomicis secundum contenta et methodos investigationis.

weber pro uno ex repraesentativis sociologiae classicae sumitur, sed, ut ait laurentius scaff, interest in " weber coram sociologia weberiana." primum articulum in collectione max weber memorial aestimat weber adiumentum ad agrum oeconomicum. "sed scholares sunt in campo oeconomico qui weber collegam non citant. oeconomus austriacus ludwig von mises hoc annotavit: "certum est quod weber utrumque est sociologia in duabus aliis universitatibus fuit, tamen neque oeconomus neque sociologus, sed historicus.

haec enuntiatio communis est sed erroris diuturni. non opus videtur discutere utrum max weber hodie oeconomus fuit.

maximilianus weber

"haeres scholae historicae oeconomicae" vel viator scholae austriacae?

in oratione inaugurali apud friburgum, weber saepe memoravimus "nos, posteri scholae oeconomicae historicae germanicae" (wir jünger der deutschen historischen schule). vulgo creditum est "scholam oeconomicam historicam" a wilhelm roscher conditam atque a bruno hilderbrand et karl knies evolutam, quae simul formavit quae postea "schola historica vetus" appellata est. anno 1902, spiritus weber initio recepit et ad opus academicum reverti potuit. non ad veras sociales quaestiones denuo se convertit, sed altius se dedit investigationibus fundamentalibus methodologicis quam ante, incipiens a reprehensione methodorum oeconomicarum historicarum. "roscher und knies und die logischen probleme der historischen nationalökonomie" (roscher und knies und die logischen probleme der historischen nationalökonomie) editum est in "schmollers jahrbuch" (schmollers jahrbuch), acta praecipua scholae historicae oeconomici germanicae, cum a. titulus: refert ad duas altmeisters oeconomicae historicae. quamvis weber adhuc ad "disciplinam professionalem nostram" (unsere fachdisziplin) pertineat, haec disciplina est "historische nationalökonomie" (historische nationalökonomie). weber expressit suam voluntatem disputare "de relatione problematica hucusque inter "theoreticam" et "historicam" inquisitionem operis in professione nostra" (verhältnis zwischen "theoretischer" und "historischer" arbeit).

nova unda oeconomicae historicae ab 1870 circa gustav schmoller orta est, quae postea "schola iuvenis historica" ​​cognominata est, quae ab aliquo nexu cum methodis theoricis removendo suasit et multum investigationis historiae oeconomicae perfecit. schmöller credidit oeconomicos theoricos tantum fabulas robinson inutiles creare et in universitatibus germanicis doceri non debere. discipuli theoriam "abstractorum" in universitatibus germanicis docere non debent. carl menger oeconomus austriacus historicam methodum oeconomicam germanicarum accusavit quod obsessi descriptione empirica neque "exactas leges" vel facta "typice dicta" haurire potuerunt. etsi reprehensiones mengerae res gestas scholae historicae germanicae magna cum observantia scriptae sunt, et cum legatis in schola historica germanica de multis rebus consenserunt, critica menger academica schmoller inimicitiam excitavit, schmoller acriter respondit, ita celebres commendans. "ratio" in re oeconomica. in subsequenti disceptatione de "iudiciis valoris" in scientiis socialibus maxime weber iacuit schmoller, princeps scholae oeconomicae historicae. solutiones pro praxi", quia "hoc munus scientiae empiricae numquam erit".

anno 1919, weber munus professoris in universitate munich esse coepit. decessor huius doctrinae positus erat lujo brentano, qui habitus est repraesentativus iuvenum scholae oeconomicae historicae. weber investigationi brentano in sua doctrina se evolutioni industriae laboris dedita usus est, sed weber scripsit brentano post editionem brentani "progressio doctrinae valoris" ad doctrinam de "utilitatis marginalis" defensionem substantivam fecit; "ille (menger) se superaestimavit, et nihil mali est; sed etiam res gestas plurimas habuit, cum etiam cum schmoller disputaret, in multis recentioribus praestantia omnia recte valuit" theoriae ambitum ac munus etiam in suo emendato articulo "doctrina marginalis utilitatis" et "leges psychophysicae fundamentales". theoria oeconomica "non solum uti heuristica" adhiberi potest ut medium ad analysim ac adhiberi potest etiam ut medium constitutivum ad ostendendam experientiae diversitatem ».

inter historiam et theoriam oeconomicam, weber quidem fuit "de schola historicae oeconomicae" ex una parte, sicut weber anno 1897 admissus: "quamquam non assentior brentano vel (suo studentibus)... societati. pro politia sociali in opinionibus de omnibus singulis, sed me inter eos numerare debere arbitror.” eodem tempore weber aliquantum sympathiae et acceptionis scholae austriacae expressit comparatum ceteris membris scholae oeconomicae historicae. attamen weber latera non elegit propter opiniones sectariae oeconomicae. eius habitus magis sui iuris "partis status" erat et modos oeconomicos invenire temptavit posse ac stabile superare "difficultates in scientia sociali intelligendi et in re sociali intelligendi". "objectivity" significat eventum "duorum oeconomicorum" (zwei nationalökonomien) separatum, ut videtur, inexplicabile historicum et theoreticum tempore hiatus.

weber in politica economist

weber in collegio iuris studuit et post annum 1886 advocatum iurisdictionis eligibile ingrediebatur, sed in investigationibus academicis operam dare elegit. sicut weber ad examen bar paravit, mater eius vidit "magis studiosos habuisse in historia legis quam in applicatione". weber investigationes de societate negotia mediaevalis gessit sub ductu celeberrimi iuris germanici professoris legis levin goldschmidt, qui plus studuit in resolvendis et comparandis iuris radicibus historicis. inde ab ineunte investigatione weber novas et perspicaces illustrare potuit phaenomena empirica ex prospectibus diversarum disciplinarum, quae primum in lege et oeconomica reflectuntur.

weber pertaesum est laboris "essentiale mechanici" quod iuris consulti junioris functus est, e contra, praecipuum suum amisit ad officia publica aedificationis germanicae dierum discipulorum weber ipsum. weber hanc rem acute sensit, et cum anno 1893 friburgum invitatus ut oeconomiae professor fieret, suscepit. in oratione inaugurali, weber commemoravit "testamur hodie generale studium in argumentis popularibus in re oeconomica quae numquam antea in hac generatione occurrit", et commentatus est:

in variis campis sic dictum "oeconomicum" videre possumus viam problematum spectandi popularem fieri. ... oeconomica via rerum intuendi intimissimas iurisprudentiae regiones, in libris pantheistarum ingreditur. in iudiciis iudiciis saepe deprehendimus, cum notiones iuridicae ad suos limites impelluntur, argumenta quae dicuntur oeconomica - in verbis alicuius iurisconsulti, esse modum.

weber a lege ad oeconomiam politicam derivatio non fuit simpliciter effugium relative hebes disciplina iurisprudentiae, sicut conclusit marianne weber;

investigationis directio mutans votis suis consentaneum est. comparatus cum lege, oeconomica politica sicut disciplina adhuc est "iuvenes" et flexibilis. secundo, in extrema parte plurium aliarum disciplinarum ac directe ad historiam culturalem, historiam intellectualem et quaestiones philosophicas refertur. denique uberior est disciplina secundum suam intentionem ad politicam et socialem quam ad normas in iure cogitationis.

in germania saeculo xix, oeconomica politica adhuc iuvenis disciplinae fuit. weber in locum discors ab educatione professionali designatus est, et in epistola ad karl oldenberg die 28 mensis ianuarii anno 1895 se ipsum deprecanter "otiosum interloprem" appellavit. iuvenis professor oeconomiae politicae weber praelectiones de theore oeconomico generali in universitate friburgo aestate anni mdcccxciv praelectiones parare coepit, et huic novae disciplinae magnae industriae operam dedit. quamvis weber novus argumento fuit, secundum mariam annam, vere 1896 weber novum subiectum dominium sensit. weber facultates in regione oeconomiae politicae positivis recensionibus nominationis in universitate heidelbergae vertente 1896-1897 fulti sunt: ​​"max weber inter iuvenes magistros oeconomiae politicae singularem locum occupavit" et affirmavit " fiet unus e primoribus in agro suo ».

aestate semestri anno mdcccxcvii, weber praecipuum cursum "generalis ("theoretica") oeconomicum in heidelberg aperuit, sex horas in hebdomade docens. docuit etiam oeconomicos practicos, reversus ad generalia ("theoretica") oeconomia aestivali anni mdcccxcviii. scripsit et syllabus curriculi et praelectiones in sectione prima "fundationes rationis oeconomicae" dividitur. "de naturali oeconomiae fundatione", volumen tres "the historical foundation oeconomiae", volumen quattuor "theoriae oeconomicae progressum", libri quinque "theoretica analysis of moderni commutationis oeconomiae", ac volume sex et societate"".

weber "theorica et methodi theoreticae nationalis oeconomicae" sectio "lecturae de generalibus (seu "theoreticis") nationalibus oeconomicis" grundriss zu den vorlesungen über allgemeine ("theoretische") nationalökonomie scientia in campo "oeconomicorum" obtegitur. perquam subtiliter, opera scholarium e multiplicibus cogitationis scholis coniungens, cum praecipua opera veteris scholae historicae roscher, hildebrandi et kniss, nec non menger et sch möller opera emendatiora, etiam opera a keynes recensita, ac postremo schmöller's handwörterbuch. der staatswissenschaften de methodo oeconomica et oeconomico. quod ad ambitum spectantium spectat, weber notus fuit variis eo temporis scholis oeconomicis, maxime considerato rationalitate docendi et capitum. post introductionem, caput cui titulus "fundationes rationis oeconomicae" incipit a nominibus menger, bohm-bawerk, et fridericus de wieser, quem secuti sunt oss rudolphus auspitz, richard lieben, patten americae foederatae et leon walras franciae. sunt etiam adam smith, ricardo et marx qui familiariores nobis sunt (quamquam weber has pro antiquis theoriis indicabat). quam hodie provectus est.

nam weber, oeconomia politica est "scientia hominis". sed eodem tempore weber etiam inculcavit non esse scientiam oeconomicam politicam naturalem nec disciplinam quae ethicas quaestiones intendit. weber de humanis necessitatibus oeconomicis et compositione "commoditatum" pro mediis his necessitatibus satisfaciendi. credidit "utilem" non posse obiective determinari, sed significationem acquirit quantum ad satisfaciendum subiective humanis necessitatibus et satisfactio necessitatum est is. agitur de "utilitate marginali" et ideo aestimatio valoris provenit ex perceptione subiectiva postulati et obiectiva dispositio boni. secunda pars cursus " basis naturalis oeconomiae" considerat condiciones naturales actionis oeconomicae - materiale fundamentum actionis oeconomicae - ex prospectibus geographiae politicae, hominum et stirpis. proxime sub titulo "fundationes historicae oeconomiae", weber longe abest a processibus oeconomicis historicisis, progressionem institutionum oeconomicarum hodiernarum operit ut officinas, ripas, copia commutationes et institutiones mercaturae. notae ad "phases progressionis theoriae oeconomicae" etiam das kapital et engels anti-dühring comprehendunt. pars v "analysis theoretica oeconomiae modernae (verkekrswirtschaf)" weber tractat de locis materialibus productionis, ut modo translationis, telegraphorum, navium, pecuniae, institutionum creditarum, riparum, etc., nec non de mercatis, commutationibus et mercaturae institutis ac studet etiam de pretio formationis et reditibus has notiones distribue quae centrales sunt analysi theoriae oeconomicae.

aperire "theoriam" et "historiam".

weber "types ideales" pro instrumento rationis ad conectendam theoriam et historiam. multi critici arguunt "types ideales" verificationem empiricam eludi, et quodvis studium, quod generaliter de notis typicis nititur, de diversitate rerum historicarum non tractat. etsi weber saepe declaravit naturam tentativam instrumenti rationis "typorum idealium", multi qui postea nomen weber invocaverunt simpliciter "types ideales" ut medium reducere conatum inquisitionis empiricae.

weber numquam "typos ideales" tamquam essentiam mundi empirici reputavit. saepe inculcavit "speciales rationes" esse abstractas, partes et non reales, sed munus habent magni ponderis in investigatione scientifica. weber positio eadem fuit ac moderata positio menger in "methodoologia" disputata. secundum mengerum, doctrina oeconomicorum theoricae in uno latere et abstracto fuit, sed quaevis realistica, hoc est oeconomia historica, nemo scholaris auxilium effugere potest. per huiusmodi propositiones abstractas. weber disseruit in politicis oeconomicis, nonnullas cogitationes semper esse coniunctas cum aliquibus notionibus ab empirico pretiorum formationis abstractis, valde afficiendo processum formationis pretiorum empirici idem ac expressit. hac in re, weber credit "in omni casu, qui irridet "fabulam robinsonian" variarum theoriarum abstractarum (fabulae robinsonianae), dummodo non possit melius (cleriorem) aliter proponere huic viae theoreticae constructionis. ) , prius de hoc diligenter aliquid emere debes ».

weber opinatus est theoriam oeconomicam abstractam uberem fuisse fontem "specimen generum", quod historici, etiam historici oeconomici, studere coeperunt. "homo rationalis" unus est ex notionibus celeberrimis in re oeconomica "populus". weber certe non simpliciter credidit hominem esse essentialiter "populum rationalem", neque "speciales rationes" pro proposita et exempla. "explicavit etiam "ideale" per iocum. anno 1905, weber suam innovationem rationis in litteris ad philosophum rickert explicavit:

tuus scepticismus linguisticus de "typis idealibus" me angit, hominem vanum. sed, ut opinor, si bismarck dicimus non esse "specimen" apud germanos, sed "specimen" germanorum esse, id quod intelligimus non esse ipsum exemplar, sed quasdam habere qualitates essentialiter diversae, fortasse etiam iniucundae, qualitates populorum germanorum "puritatis rationis" facile altam habent.

weber credidit oeconomicos germanicos confusionem inter theoriam et historiam edidisse: homines opinati sunt imagines rationis theoricae "realis" contentum vel "essentiam" rei historicae posuisse; in eam historiam calceamenti; vel varias "ideas" tractant sicut quaedam realitas "realis" quae post phaenomenon existit, sicut res quae in historia partes agit. perspicuus harum errorum intellectus ostendit weber non esse "ideam determinatam" omnino. contentum seu claritas experientiae varias et diversas umbras exhibet, tum logice ethica et pura ideologica constructio necessaria est ad componendas res infinitas et dispersas in his experientiis.

fundata synthesi traditionis historicistae germanicae et principia theoretica oeconomica moderna, weber transcendit sectarias controversias et ideologias clausuras inter varias scholas oeconomicas et intellectum moderni capitalismi sicut pars integralis hodiernae vitae. weber consideravit "explicationem historicam oeconomicam" et simul munus notionum ac theoriarum heuristicarum exploravit in explicandis phaenomenis historicis et realisticis. quodammodo weber fuit maxime "radicalis" medicus methodi "historicae" quae metaphysicam repudiavit et distincte exploravit varias "historice accidentales" episodias et eventus inopinatos hominum (proximum hominem ad hoc faciendum fortasse foucault, sed foucault. nulla weber tot areas comprehendit) et exemplum habet scientiae culturali studio empirico, quod suam methodologiam vere perficit. hoc opus celebre est "ethica protestantium et capitalismi spiritus".

quo magis opus weber in contextu historico intelligimus, eo minus eius campum investigationis cum difficultatibus disciplinarum hodiernarum aequamus. in specializatione inevitabili, praevaricatio prospectuum universalium et specialium disciplinarum saepe comitatur quandam arbitrationem "dimidii-coquendi", uti vocabulo vulgo a weber adhibito. nihilominus, ut weber dixit, nulla inest affinitas inter "naturam sine amentem" ac scientificam "obiectitatem", nullaque inevitabilis relatio inter specializationem et multiplicitatem et profunditatem cognitionis ideologicae. agnoscentes weber ante "sociologiam weberianam" et weber extra "sociologicam weber", videbimus quod weber facultatem habet ut varias scientias multum hauriat et componat. denique promissio scientiae socialis uti "scientia hominis" in sensu weber adimpletur ad claritatem intellectualem conformandam.