nuntium

한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

tempus et homines fluidi sunt, et discessio est instructio quam homines per vitam suam discere debent. sed feliciter, retinens omnia quae praeteriit, non vale dicere, sed memoriter fovere.

die 27 ianuarii 2023, nobilis interpres mr li wenjun subito e vita excessit. nurus eius, ma xiaoqi, omne momentum commercii sui cum "dad wenjun" et marito et aliis membris familiaribus simplicibus et subtilibus verbis revocavit, memorans pretium temporis inter auctorem et dominum li wenjun.

the following excerpt is from "my wenjun dad" and is published with the permission of editor. subtitles ab editore paratae sunt, et contenta ob spatii limitationes deleta sunt.

01

pater vocem meam audire non possum amplius

pater meus li wenjun placide transiit ad 3:30 mane in die 27 ianuarii, 2023. vir meus, "stulte angelus," murmuravit, "nunquam iterum vocem patris audiam." mater nostra, quae interdum sobria est et aliquando confusa, se fortes simulat cum sobria est et dicit: "nihil est tibi triste ac decassum." confusus, rogabit me: "ubi est pater? quid faciam si patrem invenire non possum?" mundus, ad duos homines, qui maxime merentur dolorem, converto, hominem qui maxime indiget meo amore. « tristitia dissolvit et cor laedit ». verba et locutiones non sunt cogitandae ab iis qui adfectus suos regere possunt.

faulkner interpres et nobilis interpres li wenjun

nunc, cum animus ad senem patrem convertitur et ratione impeditus est, simul me damnabo: quomodo possum me prohibere de tam bono antiquo patre quam de me cogitare? quomodo audeo in vita mea summam humanitatem contemnere? quomodo invenio viam bonam ut deesset pater meus senex ad reliquam vitam ...

hoc momento, solus sum in cella patris mei veteris, ad scrinium sedens, cogitationes meas de eo cum stylo et charta, qua vita sua utebatur, memorans. eodem tempore admiratus sum vitam incredibilem. quomodo homo similis mei, ipse de, tam magicum et pulchrum fatum habere cum li wenjun patre?

sub imagine patris mei scripta et flores eleganter positi sunt, et carissima musica patris mei in oratoribus ludebat. sol meridianus in effigiem eius lucet, et in vultu coloratus est. in luce et umbra, oculi patris me intuentur, anguli oris leviter pallantur, oculi mites et serenae sunt. exigua facie misericordiae. patet quod ibi sedebat ibi biduo abhinc.

pater hic adhuc est, et nos non vere relinquit.

02

"potesne me dignum parentibus tuis?"

sola munus in vita mea sum contentus: ego nurus patris li wenjun.

cum primum ad beijing veni, parvam tabernam minus quam decem metra quadrata conduxi in atrio liulichang bibliopolio sinensi, quod maxime picturas sororis meae ma xinyang vendidit. illo tempore, calligraphia et pictura mercatum sonabant, et ma xinyang doctoratum iam habuit in academia artis sinarum. erat iuvenis pictor, qui multae artis negotiatores eu de rebus erant, et cuius opera aestimandi locus erat. reditus e parva taberna vix meam salutem in beijing sustentare potest.

primis annis vixi in parvo tugurio iuxta secretum et in angiporto prope liulichang erecto. supervacuum est dicere, vita mea difficilis et sola, sed tamen adhuc iuvenis eram et multa de phantasiis unrealistic. vita plurimum temporis et industriae meae ad vivam faciendam. ingenium habeo studium calligraphiae et scribendi, probabiliter quia pater meus me docuit scribere cum quinque annos natus essem. unico instinctu et fortuna fretus, ineffabile et altum vitae specimen habet, et magis ac magis spei fieri videtur. subito autem propter varias causas, subito fontem meum perdidi. in illo tempore, satis habui satis redditum ad vitam meam in beijing per unum vel duos annos sustentandam quod subito aliter evenire videbatur.

putavi tunc, in beijing in alium annum iustus studere. ego me ad pessimum paravi, circumspiciens per vias beijing quasi canis vagos toto die timens... tempus erat tenebris meae vitae.

mox amicus dixit se me hominem ad caecum introducere diem. amicus meus a me quaesivit quid mihi requisitum esset. nolui occasione aliqua carere, ut modo ei dixi quod homo esset, eam duram introduxi, et meam electionem feci.

illa mihi informationes inepta angelorum dedit et condiciones insulsas induxit. ego nesciebam aliquem, ita condiciones intuens, occasionem putavi. quem cum vidissem, valde miratus sum. iam in suis quadraginta tempore erat, et quasi iuvenum alumnorum collegium intuebatur. fibulae eius satis longae erant ut oculos clauderet.

caecum habuimus apud illum diem. non erubescit, pudet. si invenero aliquid dicere ei, aut dicit "hmm" aut nutus et caput agitabit, placide ad finem tacuit. sed non inveni molestus, modo oblitus sum ad cognoscendum eum, et reputabat eum sicut alius quies et innocens puer. t vide monachum, buddha adhuc habeo misericordiam aliquam. itaque perrexi me in wechat contactum, cum paucis certis his sententiis. quaeris: "num comedisti?" responde: "num comedi." interroga: "num hodie occupatus es?"

aliquando cum bono animo sum, invenio aliquid ei dicere, sed verbis solet respondere. ex quo me cito intelligam, quod hic homo adhuc puram mentem habuerit, sed facultas non communicandi et penitus cum aliis, et inveni quod nesciret me cognoscendi causa. interrogavi eum et dixit quod pater eius rogabat eum ut exiret mecum die ceco, quia semper rogabat eum ut exiret cum puellis caecis temporibus. quod cum audissem, non modo illum non culpo, sed etiam concitatior fiebam. despiciendum putavi, hoc magnum est, eum usquam vellem, sed magnus interpres li wenjun per eum cognoscere possum. dominus li wenjun populus similis, tunc mihi erant sicut stellae et lunae in caelo noctis.

itaque post dies viginti, ridiculum angelum rogavi: "potes me ducere obviam parentibus tuis?"

inepta angelus primus me rogavit inepte si ridens fictos antiquos in domo sua desinere possem cum ad ipsius domum pervenimus. valde gavisus sum, cum illud audivi. contigit quod iste insulsus angelus me iam intellexit: habeo oculum vitiosum et os subdolum. ille cito consentire simulavit et ad caelum iuravit se nunquam risurum esse.

sicut quod sequenti nocte, veni ad hanc domum portans aliquot flores vilis, et occurrit fabuloso interpretes "li wenjun et zhang peifen." cum primum ianuam intraverunt, veteres coniuges eos ad ianuam salutaverunt. primo, vetula laetatur: "talis longus homo! tam formosa est!"

senex ridens me intuebatur, quasi gaudio plenus et prima facie adamavit. cum salve dixisset et discumberet, vir senex scelerisque ac rubeum vinum mihi, quod mihi paraverat, tradidit, dixitque illico cenam incipere. putabam quidem esse valde occidentale et generosum, sic cito adulans dixi: "posnene primum mirari collectionem tuam? utres et cans in hoc cubiculo tam pulchrae sunt!" trementes. quod cum audivisset senex, quod eadem oblectamenta haberem, etiam laetior fiebat; qualitates actoris primi ordinis demonstravi, qui eum tam felicem fecit ut mihi suum parvum aes deauratum buddha ex tang dynastia ilico daret. sane suam collectionem veram esse sensit et in ea multam pecuniam expendit. non sum depopulator, totis igitur gratiis accepi.

in cena, bene nobis tres fabulati sunt. locum peculiare oblitus sum. tantum memini quod ineptum angelum tribus nostrum oblectatum esse non desinam. in oculis meis pauca fercula erant valde simplicia et insulsa, sed senex laudabat: "zhang peifen vere ostendit coquendi artes hodie!" cum.

a prandio, ridiculum angelus ad acetabula lauandum accessit. hoc tempore, duo senes trementes cum canitie simul ad me ambulaverunt. cum vidi, nonne anulum illum videram paelex? tantus anulus viridis plenus laokeng jadeite ponitur in k anulo aureo. oculi mei tam venenati sunt. sine secundo aspectu scivi quod hoc verum esset. non possum accipere. mens mea laniare desiit, et diu sententia exivit: "hoc dandum est filiae meae. hoc casu dare non potes. haec valde pretiosa est!" ad me per matrem meam. ab hodie ex te filia mea es.» adligat ilico et murmuro, "tunc ego servabo tibi. quod mihi sine ulla suspicione ac dubitatione adhuc vis dare. ridiculum exivit angelus post lavationem ferculorum in hoc tempore. tres nos intuens superbo pueriliter vultu vultu, quasi me domum retrahens, satis donum parentibus meis dedit.

intuitus sum stulte tres eorum, qui adventu meo gaudebant, et hanc veterem domum cum longa orientali plaga, veterem supellectilem sub obscuro lumine, lepidam libros in bibliopolio, ac peregrino. formis ubique.subito tristem sensi clam.。

eo momento sententiae in sutra perfectae illustrationis recordatus sum: "non fundatur in amore, sed usus misericordia ad alios amores cedere。”

in via stulta angelus misit me domum, ut operiret interiorem tumultum, male risi et dixi ei statim cum domo exivi: « nemo antiquorum in domo tua maior est parentibus tuis » risit donec tremerent umeros eius, non est quod promissum meum fregi, sic magis magisque factus sum improbior, et eum risum feci usque.

cum ad nidum meum venissem, capsam holosericae caeruleae saltem centum annorum aperui, anulum smaragdinum eduxi, et reverenter inspexi... insulsum angelum serio accipiendum puto. sed non de hoc cogitavit et de alio non cogitat et certe aliud non noverat

sequenti die interrogavi insulsum angelum: "quomodo duo convenimus?"

"caecus date."

"quid ad caecorum diem?"

"nubere."

"antequam uxorem ducere vis me esse amicum tuum vel amicam tuam?"

"an interest?"

primum igitur, ego, homo "hussy guido", qui raro bene loquitur, patienter ei de variis modis cum amicis et amicae valendi dixi, eique de certis condicionibus singillatim dixi. sollemniter dixit et interrogavit eum de eo cogitare. primum in vita mea sensi superbiam meam tamquam mulierem laesam, me aliquem "considerare". dederam ei tres dies ad cogitandum, sed tunc mutavi mentem meam ad tres horas ad cogitandum de eo. vigiliam meam spectavi et dixi ei quod incepit ad horam decimam noctis.

cum evigilavi, nuntium in wechat vidi. mandatum erat ab inepto angelo tertio mane missum: "amicam eius esse" duas amplius horas de eo cogitavit, post omnes noctes insomnis habui.

colloquium mecum incepit in wechat inepte secundum exemplar quod eum docui. ego active cooperavi et gubernavi eum, sed improviso, cum post tres dies convenimus, dixit mihi: "accipe testimonium" iterum.

"quid opus est tibi libellum?"

"nubere."

nihil dicere nolo, primum amicam tuam volo simulare, ac deinde omnes praestigiae, ut tu, timore per triduum deficies. improviso, quo absurdior essem, felicior esset, et in vultu etiam ditior fieret. sed quoties invenimus, verba "libellum accipere" et "nubere" ab eo discedere non potui. non possum clare explicare. seni habeo explicare, liberos ne moreris.

postero die conficiendo manuscriptum confeci et secundo mane post nonam domum intravi. cum me senex vidit, propere ad me accessit. inspicere in oculos non audebam nec dicere primum. sedit super sellam gyri circa mensam in podio, placidus et compostus.

tandem animos eduxi ad monstrandum angelum ineptum et dixi ei: "quid si mihi nunc proponit quod videt me?" ego tacite dixi: "sed modo per mensem novimus invicem, quod nimis celeriter est." totum ad me fuit quod inepta angelus uxorem ducere non potuit . videns me obstupefactus, bracchium meum conglutinavit et dixit, "nolite solliciti esse, malus non est." ita bene scribere potes, iustus non nimis est malus. etiam paulisper tacuit. hoc tempore, sella verticula conversus est, et facies eius in figura mea versabatur. sedit in sella et me inclinavit mediocriter: "ego te laesum feci." percute me, lacrimae repente venerunt ad oculos meos, et flexo caput meum.

this article is excerptum ex

"meum wenjun dad"

author: ma xiaoqi

publisher: shanghai literature and art publishing house

publication year: 2024-7