xiao fuxing: plum florem cadit in vespere aura area
2024-09-04
한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
cum in schola elementaria essem, magister coetum studiorum constituebat. plures discipuli, qui prope habitabant, domum discipulorum spatiosa conclavis colligebant post scholam ad faciendum duis congue ac suas lectiones recognoscerent. domum huius condiscipuli visitavi erat una domus atrii unius familiae, quae ampla et clara erat. tres magnae mansiones principales cum verandahs sunt. conclavia utrinque sunt parentibus et liberis respective.
primo in mensa iacuimus et quiete duis congue sem, sed gramen in natibus crevit et non potuimus adhuc sedere. apud eius domum patrem numquam vidi, qui in opere fortasse occupatus fuit. matrem tantum vidi, quae erat in triginta, pulchra et decora, et non curans de nobis bacchatur.
ludentes facti sumus, satis amentes sumus, vesperascit, aves fessae in nidis redeunt, tempus est ire domum. quod maxime memini, quod erat vetus malogranatum quod erat in area sua plantatum, floribus vernantibus, sicut ignis. mater eius e domo ambulavit et nos vidit sicut adultos, usque ad ianuam ostiosam, quae nos valde puduit quod "magnam fussam" in domo sua modo fecit.
in schola media fuimus in diversis scholis et multum contactum non habuimus. gradatim ab alta schola et ad montes et ad villam, conveni eum in platea et coepimus fabulamur. dixi me velle ire ad beidahuang, et dixit se velle ire ad shanxi. cum digressi essemus, dixit se multos annos se non vidisse et me invitasse sedere in aedibus suis. secutus sum eum in angiportum, in quo familia eius habitabat et per atrium suum transivit. commotus putavi, sed cum ambulabam in atrio vidi quod esset magna. in parva domo iuxta ostium maximus habitat. in cubiculo tantum lectus erat, mensa parva et sella, nec quicquam aliud erat.
video. sedi super sellam et sedit super lectum. inspexi eum, et sine momento me intuetus est.
postea interrogavi eum ubi mater eius habitabat, et ostendit tuguriolum ei proximum. rogavi eum ut iret et videret matrem suam. ipse caput movens dixit: "noli illuc ire. domus illa erit incommoditas. si illuc ibis, magis incommoditas sentiet."
multis annis post, beijing ex beidahuang et shanxi reversi sumus. accessi ad domum suam ad videndum eum. nupta erat, et coniuges in hac parva domo habitabant, quae magis angusta videbantur.
recordatus sum in speciali illo tempore, pater meus timidus et traditus quattuor denarios argenteos domi absconditos. paucis abhinc diebus, adulescens mulier tristis ad domum venit et dixit se exsequere consilium et mihi quattuor dollarios tradidisse. interrogavi eum: num consilium impletum est in area originali tuo? caput suum amare concussit.
forsitan paulo aenaius eramus, sed subito mater aperta ianuam impulit, me vidit, et nomine meo vocavit. cito surrexi et vocavi auntiam, tam bonam memoriam habes, adhuc mei memor esto!
cur non recordaris? hoc dixit mihi. recogitans tempus quo coetus studiorum domi suae erat, plus quam xx annos transierat et iam supra quinquaginta erat, sed senex non respexit. cum sic laudasset, levavit manum suam et dixit: noli cor capere, et relaxabis! post pausam iterum dixit : quid me existimas non vidisse ante ? non comedi aliquid, et non sum in domo aliqua. condiscipulum meum interpellavit et e cubiculo eam impulit. priusquam exiret, conversa ad condiscipulum suum ostendit et dixit mihi: tam angustus est animus ut de eo cogitare non possit.
circiter decem et octo annos abhinc audivi aream in qua condiscipuli mei habitabant penitus dirutam esse. scio matrem et sororem adhuc in duabus illis casis habitare, tractatu ultimis insistens cum elit. rui quaerens, sed angiportum dirutum est. super fractos lateres et tegulas, cum vicinis confabulando. per murum, audivit mater vocem meam, et dixit ad filiam: estne hic loquitur extra xiao fuxing? illum voca.
intravi domum ut viderem eam et iam in lecto iacebat aegra. postquam condiscipuli mei domum ceperunt et discesserunt, diu hic non fui. quam cum vidissem, eam subito non agnovi. homo, qui tam pulcher et pulcher erat, in vetulam tam gracilem quam nucleum reiecerat, et non potui non adiuvare non tristem sentire. dixi ei: auntie! veniunt dies tui boni, et in aedificio cito vivere poteris! nudavit manum, et dixit mihi quod ante dixerat : quid me existimas non vidisse ante ? non comedi aliquid, et non sum in domo aliqua. relinquens tugurium et ambulans in angiporto, transiit ad atrium suum pristinum. parva atrio diruta, frustum ruderis tantum relinquens. ante septuaginta annos prope erat cum cogito catervam studiorum nostrorum et atrium parvum in crepusculo, ubi flores malogranati mense maio eo anno cadebant.
donec nunc ante, semper ut turpis a, interdum interdum mi. biduo abhinc legi sententiam in "huanxisha" scripsit li qingzhao: pruna flores cadunt in vespere aura area. non potui non adiuvare quin de illa parva area iterum cogitarem. eo tempore, non flores prunorum ceciderunt, sed flores malogranati, flores punici rubei. (xiao fuxing)
