νέα

한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

ως το πρώτο μυθιστόρημα του sonam cairang, το «wild color» υιοθετεί μια παράλληλη αφηγηματική δομή δύο γραμμών, χρησιμοποιώντας την προοπτική πρώτου προσώπου του naren, ενός βοσκού στο λιβάδι, και του «μικρού του δαίμονα», μιας αγελάδας που βόσκεται, για να συνδυάσουν το αφήγηση με ιστορία με τη μορφή ενός μύθου φαντασίας λιβάδι, μας οδηγεί να ζήσουμε ένα ταξίδι πνευματικής μεταμόρφωσης και πνευματικού νομαδισμού.

ο dafang προσκάλεσε ειδικά τη συγγραφέα και βραβευμένη με το βραβείο λογοτεχνίας lu xun, suonan cairang, για να συνομιλήσουν με τον συγγραφέα και νικητή του βραβείου λογοτεχνίας mao dun, xu zechen. οι δύο συνομιλητές συζήτησαν την αναγνωστική τους εμπειρία και η εμπειρία του "wild color" είχε μια εις βάθος και ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων για τη μοναδικότητα της δημιουργίας, τη σημασία της ερημιάς στο παρόν, τα ζώα και τους ανθρώπους στο κείμενο και άλλα θέματα είναι μια περίληψη της συνομιλίας:

σκηνή συνομιλίας: ο dan bao suonan αφήνει τον xu zechen (από αριστερά προς τα δεξιά)

«η βασική μας επιδίωξη της λογοτεχνίας είναι η αναζήτηση της παραξενιάς».

light leopard:αφήστε τον κύριο xu zechen να μιλήσει για τις εντυπώσεις του από το βιβλίο "wild color" και τη συνολική δημιουργία της suonan cairang.

xu zechen: δεν υπάρχουν πολλά μυθιστορήματα γραμμένα από τη suonan cairang, αλλά είναι πολύ αναγνωρίσιμα. το πρώτο πράγμα που πρέπει να διαβάσετε τα μυθιστορήματά του είναι ότι είναι όμορφα. πρέπει να αναζητήσουμε περίεργες εμπειρίες πρώτον, πρέπει να πούμε μια περίεργη ιστορία, δεύτερον, μπορούμε να προσφέρουμε περίεργες τέχνες, όπως τεχνικές, ρητορική, δομή, κ.λπ πες μας; μου είπε περισσότερα από όσα μπορούσα να φανταστώ. μπορείτε να διαβάσετε αυτό το βιβλίο σε μια στιγμή γιατί δεν έχουμε καμία απολύτως εμπειρία από την αρχή μέχρι το τέλος.

διαβάζω πολύ, αλλά στον αναγνωστικό μου τομέα, μπορώ να βρω μόνο λίγους ανθρώπους που μοιάζουν με αυτόν ή που γράφουν μυθιστορήματα όπως αυτό, και δύο από αυτά είναι γνωστά σε όποιον γνωρίζει τη σύγχρονη αμερικανική λογοτεχνία. ο πρώτος είναι ο cormac mccarthy. αυτό για το οποίο γράφει είναι ένας απολύτως σκληρός τύπος, που ζει μια τέτοια ζωή στην ερημιά που συνορεύει με τις ηνωμένες πολιτείες και το μεξικό, περπατά μόνος στην απέραντη έρημο γκόμπι, όλα είναι ένα σόου ενός ανθρώπου. και είναι πολύ σκληρό, είτε είναι το περιβάλλον, είτε η γλώσσα, το θέμα ή το στυλ της υποκριτικής του, είναι πολύ σκληρό όταν μεταφράζεται, θα νιώσεις ότι τα κινέζικα είναι επίσης πολύ σκληρά, και είναι δύσκολο να τα μασήσεις στο στόμα σου . μια άλλη συγγραφέας είναι η anne prue και η ταινία "brokeback mountain" διασκευάστηκε από ένα από τα διηγήματά της. και οι δύο συγγραφείς είναι ιδιαίτερα «σκληροί», αλλά αυτή η σκληρότητα δεν σημαίνει ότι η γραφή τους είναι σκληρή, αλλά ότι η συνολική ιδιοσυγκρασία που παρουσιάζεται είναι πολύ σκληρή.

τι είναι αυτό το μυθιστόρημα; επιτρέψτε μου να το βελτιώσω εν συντομία, είτε πρόκειται για την έρημο που ρωτά για τον ουρανό, την έρημο που ρωτά για τη γη, την ερημιά που ρωτά για τους ανθρώπους, την ερημιά που ρωτά, είτε για την ένδοξη ζωή, στην πραγματικότητα, όλοι την έχουν. αυτό το είδος μυθιστορήματος είναι πολύ δύσκολο να γραφτεί γιατί υπάρχουν πολύ λίγοι χαρακτήρες σε αυτό και υπάρχουν πολύ λίγες σχέσεις που μπορούν να αποτελέσουν συγκρούσεις. για να είναι ενδιαφέρουσα μια ιστορία, πρέπει να δημιουργήσει μια σχέση μεταξύ αυτών των πολύ περιορισμένων στοιχείων που μας απασχολούν. αυτό είναι ένα μεγάλο τεστ για έναν μυθιστοριογράφο.

μαρκ μακκάρθι

γιατί λέω cormac mccarthy και anne prue. σκεφτείτε το όλοι, σε ταινίες όπως το «brokeback mountain» και το «no country for old men», η σχέση μεταξύ των χαρακτήρων είναι εξαιρετικά απλή και μια τέτοια αντίφαση και για να συνεχίσει να προχωρά σε βάθος, ο συγγραφέας χρειάζεται να είναι εξαιρετικά εξοικειωμένος με τη ζωή και να κατανοήσει ότι ακόμα και όταν δεν υπάρχει σύγκρουση, όταν παρουσιάζω τις λεπτομέρειες και τα χαρακτηριστικά αυτού του τόπου, αρκεί να μας στηρίξει. να συνεχίσει να διαβάζει αυτή είναι μια πολύ σημαντική ικανότητα ενός συγγραφέα. ταυτόχρονα, η διαχείριση μιας ελκυστικής σχέσης σε μια ακομπλεξάριστη σχέση είναι επίσης μια ικανότητα.

διαβάζοντας τα «άγρια χρώματα», έμεινα έκπληκτος με την ικανότητα ενός συγγραφέα να διαχειρίζεται αυτού του είδους τη σχέση, δηλαδή την ικανότητα να γράφει ιστορίες, νομίζω ότι θα έπρεπε να είναι μια χαρά. αυτή η ικανότητα δεν είναι έμφυτη, γιατί σε ένα τέτοιο περιβάλλον, σταδιακά συνειδητοποίησε την έννοια του ρέοντος νερού, των ρέουν σύννεφων, των βουνών, των λιβαδιών, της κοπριάς αγελάδας, ενός ζώου και μιας ματιάς στη ζωή του, ώστε να μπορέσει (αρπάζοντας) αυτά τα πράγματα , η ιστορία θα φαίνεται πολύ χαλαρωτική και σχετικά διάσπαρτη, αλλά θα μας κρατάει ακόμα σφιχτά, γιατί όλα τα στοιχεία είναι τοποθετημένα σε αυτό το μέρος, στη ζωή, σε αυτήν την ιστορία, όλα έχουν νόημα. υπό αυτή την έννοια, νομίζω ότι η συγγραφή αυτού του μυθιστορήματος είναι πολύ δύσκολη.

"wild color" της suonan cairang/citic publishing·dafang/2024.07

«οτιδήποτε έρχεται πολύ κοντά σε ένα άτομο θα υποστεί μια τεράστια αλλαγή που είναι πέρα ​​από τον έλεγχό σας».

xu zechen:μου αρέσει ιδιαίτερα η άποψη του χρόνου στο μυθιστόρημα, μια άποψη του χρόνου στην ερημιά σε αυτόν τον κόσμο, ο χρόνος είναι αργός και ο κόσμος επιστρέφει όπως θα έπρεπε. στον σημερινό μας κόσμο, τη ζωή, την προσαρμοστικότητα και την αισθητική μας, όλα αυτά τα πράγματα έχουν αλλάξει σιγά σιγά, αλλά αυτό μας θυμίζει ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν αυτό το είδος ικανότητας, και υπάρχει ένα άλλο είδος ικανότητας , η σχέση ανθρώπων και ζώων.

έτσι, όταν είδα αυτό το μυθιστόρημα, εξεπλάγην ιδιαίτερα γιατί περιείχε έναν διάλογο μεταξύ ανθρώπων και αγελάδων. έχουμε δει πολλά μεμονωμένα άλογα ή αγελάδες στο παρελθόν, όλα βασισμένα σε μια ενστικτώδη αντιπαράθεση με τους ανθρώπους. αλλά στο "wild color", παλεύει συνειδητά ενάντια στους ανθρώπους, ακονίζει διαρκώς τις ικανότητες σκέψης και αίσθησης του και χάνει σταδιακά μερικές από τις βασικές του ικανότητες ως αγελάδα στη διαδικασία της μίμησης. ενώ παρακολουθούσα, μερικές φορές ένιωθα ότι ήταν σαν μια προφητεία. αυτό το ζώο μοιάζει όλο και περισσότερο με έναν άνθρωπο. αλλά ταυτόχρονα, έχει χάσει τις βασικές ικανότητες μιας αγελάδας να επικοινωνεί, να επικοινωνεί και να αισθάνεται. σε προηγούμενα μυθιστορήματα, μια τέτοια εικόνα χαρακτήρα - μια αγελάδα είναι στην πραγματικότητα ένας χαρακτήρας του μυθιστορήματος, ο οποίος δεν υπήρχε στο παρελθόν.

υπάρχει μια μικρή αλλαγή στην αγελάδα στο μυθιστόρημα, που μου αρέσει ιδιαίτερα. αυτή η αγελάδα έπαιρνε πάντα την εκδίκησή του για τόσα χρόνια. αφού έφυγαν η βιολογική της μητέρα, η θετή μητέρα της, ακόμη και ο εραστής της, ανακάλυψε ξαφνικά ότι είχε ένα μοσχάρι, ξαφνικά ένιωσε ότι το νόημα της ζωής ήταν διαφορετικό από το παρελθόν χρόνος, τι νόημα έχει η εκδίκηση; στη συνέχεια, είναι πράγματι ένα άλλο είδος αντιπαράθεσης με τον naren για να σώσει τη σύζυγό του και τον γιο του, νομίζω ότι αυτή η αλλαγή είναι πολύ καλή θα είναι ακόμα έτσι την επόμενη φορά; στο μυθιστόρημα, οι άνθρωποι και οι αγελάδες είναι στην πραγματικότητα δύο πολύ ισχυρά όντα. ακριβώς όπως το τέλος τώρα, κανείς δεν μπορεί να κερδίσει. νομίζω ότι αν είναι έτσι, το μυθιστόρημα θα γίνει πιο ανοιχτό στο τέλος.

suonan cairang:η μεταμόρφωση της αγελάδας που μόλις τώρα ανέφερε ο δάσκαλος xu είναι η διαδικασία κατά την οποία σταδιακά χάνει τον εαυτό της ενώ μαθαίνει πώς να σκέφτεται και πώς να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα και τη ζωή. αισθάνομαι ότι όσο πλησιάζει κάτι πολύ στους ανθρώπους, θα προκαλέσει μια τεράστια αλλαγή που δεν μπορεί να ελέγξει και θα έχει μια αίσθηση κρίσης, πολλά ζωντανά όντα έχουν μια φυσική αίσθηση της κρίσης , θα γνωρίζουμε ήδη ότι αυτή είναι μια φυσική ικανότητα. πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να είχαν αυτή την ικανότητα στην αρχή.

είχα αρκετές συναντήσεις με ζώα που έχουν έντονη την αίσθηση της κρίσης, όπως οι λύκοι. το περίεργο είναι ότι όταν συναντάς έναν λύκο και δεν υπάρχει όπλο ή κάτι που μπορεί να τον βλάψει, δεν φοβάται καθόλου και απλώς παρακολουθεί. αλλά αν έχεις όπλο, θα φύγει πριν καν σε δει. μία ή δύο φορές μπορούσες να εξηγήσεις ότι ήταν σύμπτωση, αλλά τόσες φορές, σε είδε από απόσταση και περπάτησε απερίσκεπτα μπροστά σου χωρίς να φέρει τίποτα ξαφνικά μια μέρα υπήρχε ένα κρυμμένο όπλο πίσω από το άλογό σου, και μπορείς να ξέρεις γιατί χωρίς να το βλέπει, δηλαδή έχει την ικανότητα να αισθάνεται εκ των προτέρων τον κίνδυνο. αυτή η κατάσταση δεν έλειψε ποτέ σε οικόσιτα ζώα όπως βοοειδή, πρόβατα και άλογα ή σε άγρια ​​ζώα.

σκεφτόμουν λοιπόν μια αγελάδα που έχει ξεκάθαρη αίσθηση κρίσης και μπορεί να προβλέψει τον κίνδυνο όταν έχει ανθρώπινες σκέψεις, ανθρώπινες σκέψεις και είναι σε ανθρώπινο περιβάλλον, τι πρέπει να κάνει; αυτό που εννοώ με τον όρο «ανθρώπινο περιβάλλον» είναι ότι από τη γέννηση, όλες οι αποφάσεις, όλα τα πεπρωμένα και όλες οι αξίες πρέπει να συνεισφέρουν. απαιτείται αναπαραγωγή για να παραχθούν νέοι απόγονοι για να αυξηθεί ο πλούτος του πρωταγωνιστή που πρέπει να χρησιμοποιούνται ως καύσιμο για την πόλη, το σώμα, η γούνα, ακόμη και τα κέρατα και οι ουρές περιλαμβάνονται στη λίστα. από τη γέννηση, από το κεφάλι μέχρι την ουρά, από μέσα προς τα έξω, ούτε μια τρίχα δεν ανήκει πραγματικά στον εαυτό του.

όταν δεν γεννήθηκε ποτέ, αισθάνθηκε τον επικίνδυνο κόσμο στην κοιλιά της μητέρας του και αντιστάθηκε, ωστόσο, η μητέρα του είχε ήδη τοκετό, έτσι ήρθε σε αυτόν τον κόσμο κάτω από αναγκαστικές συνθήκες. ήξερε από την αρχή ότι όλα δεν είναι η ώρα τους. αυτό που θέλει να κάνει η αγελάδα είναι μια πτυχή.

"τα πιο αγνά και απλά πράγματα έχουν μια τεράστια δύναμη από μόνα τους"

suonan cairang:μια άλλη πτυχή που με αγγίζει πραγματικά είναι γιατί να επιλέξω μια αγελάδα αντί για ένα άλογο ή ένα πρόβατο;

γιατί στην ποιμενική μου περιοχή, βλέπω αυτή τη σκηνή όλο το χρόνο: ένας τεράστιος ταύρος που ταράζει την καρδιά, περπατά μόνος στη σιωπηλή κοιλάδα και την ερημιά είναι αλαζονικός, λυπημένος και γεμάτος με ένα μοναδικό ταμπεραμέντο λυπήθηκα από αυτό γιατί ξέφευγε ξανά και ξανά από το κοπάδι και περιπλανήθηκε ξανά και ξανά. μου έφερε τεράστιο αντίκτυπο και με έκανε να σκεφτώ τον εαυτό μου. αυτός είναι ένας από τους λόγους που έγραψα αυτό το μυθιστόρημα.

αλλά όταν γράφω, πάντα ανησυχώ, όχι ότι δεν είμαι αρκετά ικανός, αλλά ότι έχω πάρα πολλές ιδέες και δεν είμαι αρκετά καθαρός. ένιωσα λοιπόν ότι δεν μπορούσα απλώς να γράψω για μια αγελάδα, ένιωθα ότι έπρεπε να αφήσω τον πρωταγωνιστή να τον ακολουθήσει, να αφήσω μια αγελάδα που είναι τόσο στοχαστική όσο ο πρωταγωνιστής της να πολεμήσει με ένα άτομο που φαίνεται ιδιαίτερα ηλίθιο. ας δούμε τι θα συμβεί στο τέλος, οπότε απλά γράψτε το.

xu zechen:καθώς διάβαζα, είχα μια αίσθηση, που είναι πιο ξεκάθαρο τώρα, ότι αυτή είναι μια κατάσταση που σπρώχνει ανθρώπους και ζώα πίσω από τον κόσμο που ξέρουμε καλά, μέχρι την αρχή του κόσμου και μέχρι την αρχή. της ζωής. στις μέρες μας, είμαστε φορτωμένοι με τόσα πολλά πράγματα που είμαστε ήδη πολύ μακριά από την αρχική και πιο απλή κατάσταση της ζωής. αλλά η σχέση μεταξύ αυτών των όντων και του κόσμου είναι πολύ στενή, ή μπορεί να ειπωθεί ότι είναι απείρως μακριά από εμάς, τόσο μακριά που πραγματικά νιώθουν ότι έχουν έρθει από την αρχή της δημιουργίας, άρα έχουν τόσο καθαρή δύναμη . όταν εμφανίζεται σε αυτό το μέρος, δεν χρειάζεται να συγκινήσει τους ανθρώπους με συναίσθημα ή να πείσει τους ανθρώπους με λογική, θα πάει σε αυτόν τον σταθμό και θα φέρει τις πιο πρωτότυπες πληροφορίες του κόσμου, τα πιο αγνά και απλά πράγματα, που έχουν τα δικά τους μοναδικά χαρακτηριστικά. μια τεράστια δύναμη.

όταν ο σουονάν το είπε αυτό μόλις τώρα, δεν μπορούσα να καταλάβω τι έψαχναν οι ταύροι που περπατούσαν στα λιβάδια της ορεινής κοιλάδας που περιέγραψε. αλλά δεν χρειάζεται να επισυνάψουμε πιο ανθρωπιστικές, κερδοσκοπικές και βαθιές σκέψεις σε αυτό μπορεί να είναι μια από τις πολύ φυσικές και απλές παρορμήσεις μιας κατάστασης ζωής. μπορεί πράγματι να μας συγκινήσει, γιατί μας παρέχει ένα τοπίο ή μια κατάσταση που είναι εντελώς διαφορετική από τη ζωή μας, τη σκέψη μας για τα προβλήματα και την κατανόησή μας για τον κόσμο.

αυτή η αγελάδα που ονομάζεται "little demon" στην πραγματικότητα μισεί λόγω αγάπης. όταν ο σουονάν βλέπει αυτούς τους ιδιαίτερα μεγαλοπρεπείς και μοναχικούς ταύρους, μπορεί να έχει ένα εξαιρετικά απαλό μέρος στην καρδιά του, όπως ακριβώς η νάρεν στο μυθιστόρημα. οι άνθρωποι και τα ζώα στο μυθιστόρημα είναι ο ένας καθρέφτης του άλλου όταν δύο άνθρωποι κοιτάζονται, μπορεί να αισθάνονται ότι βλέπουν το δικό τους είδος. ο niu και ο naren είναι πραγματικά συμπονετικοί μεταξύ τους, επειδή ο naren φαίνεται συνήθως πολύ μοχθηρός, πονηρός, ολισθηρός και τσιγκούνης, αλλά τελικά η αγάπη του για τον magni είναι εντελώς ανεπιφύλακτη.

«δεν ξέρω πότε ξεκίνησε, αλλά η ζωή μου αλλάζει χρόνο με το χρόνο».

xu zechen:επιτρέψτε μου να κάνω μια ερώτηση στη sonam είμαι περίεργος για τις σκέψεις της συζύγου σας για αυτούς τους δύο γυναικείους χαρακτήρες στο μυθιστόρημά σας.

suonan cairang:δεν το κοίταξε καθόλου. δεν εννοούσε να μην το διαβάσει, γιατί πήγαινε στο σχολείο λιγότερο από μένα, ήταν μόλις στη δεύτερη τάξη και δεν μπορούσε να καταλάβει πολλά από αυτά. κάποτε, μια φίλη της, της είπε αφού διάβασε ένα άλλο μυθιστόρημά μου, τι έγραψε ο άντρας σου σε αυτό; είπα ότι δεν διαβάζεται έτσι, οπότε εξήγησα.

xu zechen:η δεύτερη ερώτηση είναι, σκέφτηκες ποτέ να αλλάξεις τη ζωή που ζούσες από τα 12 σου χρόνια;

suonan cairang:πραγματικά δεν είχα σκοπό να αλλάξω. όταν άρχισα να γράφω, ποτέ δεν σκέφτηκα να συναντήσω και να μιλήσω με τους συγγραφείς που διάβασα, ποτέ δεν σκέφτηκα να κάτσω μαζί σου ή να φτιάξω ένα έργο ή κάτι τέτοιο, δεν το σκέφτηκα ποτέ τα πρώτα επτά ή οκτώ χρόνια συγγραφής. αλλά όσο γράφω όλο και περισσότερο, η ζωή μου αλλάζει χρόνο με το χρόνο γιατί αλλάζει η γραφή. στην αρχή, η κύρια δουλειά μου ήταν η κτηνοτροφία, αλλά δεν ξέρω πότε ξεκίνησε η βασική μου δουλειά, αφού η κτηνοτροφία έγινε παράπλευρη δουλειά, έμενε ολοένα και λιγότερος, οπότε πουλούσα βοοειδή και πρόβατα. και οι πωλήσεις γίνονταν όλο και περισσότερες έρχονταν όλο και περισσότερες, και μετά έγινε έτσι.

xu zechen: αυτόποια από τις δύο ζωές θα προτιμούσατε να ζήσετε, όχι στην πραγματική ζωή, αλλά πνευματικά ποια ζωή πιστεύετε ότι είναι καλύτερη τροφή για εσάς;

suonan cairang:αυτό πρέπει να είναι το πρωτότυπο. έχω ξαναπεί ότι έχω δύο επιλογές όταν αντιμετωπίζω πολλούς βοσκούς και δάση, σίγουρα θα επιλέξω το δεύτερο γιατί δεν χρειάζεται να μιλήσω μαζί τους , θα είμαι πολύ κουρασμένος, και μερικές φορές δεν θέλω, αλλά όταν τους αντιμετωπίζω, είναι τόσο απλό όσο μιλάω, ξέρουν τι να κάνουν και όλα μπορούν να λυθούν αμέσως. χωρίς να πω κάτι πιο αναλυτικό για τον διάλογο, τίποτα από αυτά.