nuntium

한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

author｜congyi

senior media commentator

die xxviii septembris, documentarium "demersio olisiponensis maru" publice nuntiatum est ut sinis continenti repraesentetur in certamine "optimus internationalis film" in 97 academia awards.

"demersio lisbon maru" narrat historiam paene oblitam in bello mundano ii: mense septembri 1942, navis oneraria "lisbon maru" onerata 1,816 captivi belli britannici ex hong kong in iaponiam navigaverunt symbola in nave ad captivos belli notam transportandam faciunt, ut navis subaquanea in aquis dongji islandiae in zhoushan, china torpedo. piscatores sinenses vitam 384 captivos bello liberare periclitati sunt, sed 828 captivi belli adhuc mortui sunt.

director li fang et turma eius multos annos iter in multas nationes ad colloquia et notitias colligendas conduxerunt, inclusis solum reliquiis superstitibus, historicis et posteris hominum pertinentibus, ut veritas et comprehensio cinematographici curent. per historiam oralem, imagines, litteras et alias materias, "demersio olisiponensis maru" non solum veritatem huius incidentis restituit, sed etiam obscuritatem naturae humanae in contextu belli explorat et naturae humanae splendorem transcendentem. patriae familiaeque odium.

cum cinematographicae cinematographicae consultantis ryan fearn dixit, haec periodus historiae ostendit tam pessimam quam optimam partem naturae humanae. "demersio olisiponensis maru" non solum cogitat nocumentum quod in bello et odio hominum facit, sed etiam magnum lumen humanitatis in bello ostendit. eodem tempore, haec pellicula etiam nobis ostendit quomodo victimae et facinorosi diversas rationes vertunt, sed eandem memoriam historicam experiuntur.

humanismus qui odium inter nationes et familias transcendit

cum navis oneraria iaponica per aquas zhoushan insulas transivit, ab us subaquaneus oppugnata est. ut ne captivos bellorum effugere vel tumultuari posset, exercitus iaponensis clausuras clausuras clausit, et captivi duplicem comminationem suffocationis vel submersionis sustinuerunt. tales mores ab exercitu iaponici leges internationales belli et principia humanitaria violaverunt, et extremam neglectionem exercitus iaponicae pro vita captivorum et saevitia eius reddidit.

nonnulli captivi fortes instrumentis apertis effugia uti curaverunt, et milites iapones armati inclementer telis aliquem effugere conati sunt. huiusmodi caedes promiscue est extremus vitae contemptus et magna blasphemia contra humanam civilitatem. exercitus iaponicae normas internationales neglexit et spiritum humanitatis, captivos de bello pro nihilo tractavit et eos vita sua ademit.

cum "lisbon maru" percussus est, piscatores parvas scaphas simplices eiecit et minas ventorum, fluctuum et tormentorum binas minas intulit ut 384 britannici captivos belli ex aqua frigida liberarent. reparati deinde homines in proximas insulas tuto translati ac praevia cura receptique sunt. pro his superstitibus, umbra belli per totam vitam eos sequitur. haec trauma non solum singulos afficit, sed etiam suas familias ac posteros posteros attingit.

alia identitas belli captivorum britannicorum tunc temporis erat colonorum hong kong, sinae; nonnulli dicunt ex hoc bello captivos britannicos olim colonos fuisse, nec eripi oportuisse. haec sententia angustam rerum historicarum cognitionem refert.

iudicans ex re publica eo tempore, quamquam britannia adhuc colonus hong kong, sinarum, bello mundano secundo, sinis et britannia ambo erant socii et anti-fascistae, coniunctim contra iaponicos pugnaverunt. socii vindicandi non solum de obligationibus internationalibus, sed etiam de vi resistentiae belli iunctae augendae sunt. non sunt inimici aeterni, sed utilitates aeternae. hoc etiam nobis praebet documentis historicis ad lucem colendam humanitatis, quae fines ethnicos et nationales transcendit.

considerantes implicatas rationes internationales in bello, piscatores sinenses penitus non possunt haec profunda politica condiciones comprehendere, eorumque actiones magis in discrimine vitae directae nituntur, quam in victimarum sympathiam respiciunt.

ex hominum prospectu, ex quacumque regione veniunt vel quae actiones historicae commiserunt, captivi belli victimae innocentes sunt.adversus condiciones vitae et mortis, vita salvifica communis est valor humani generis, nationis transcendens, generis vel rei publicae status; satis est odium per patriam et familiam.

nos quoque animadvertere necesse est posse obesse, inimicitias et indignationes inter diversas nationes in historia, sed de singularibus certaminibus hodiernis in modo parvulo tractantes non solum non iuvare problema solvendum, sed magis odii cyclum altius penetrabunt. .

etsi hi belli capti coloni fuerunt in praeteritis non nimium remotis, tolerantiam et benevolentiam ostendendo in communi pugna contra malum et pacem quaerendo, homines paulatim veteres odia componunt et mutuam intelligentiam et pacificam conversationem promovent. pro vivis singulis vivis et communibus malis moribus hominum, nitor naturae humanae est bona facta quae coetus gentis transcendunt;facta bona, non mala, amicitiae et intellectus inter varias gentes ducere potest.

alios ignoscere etiam de te ipso est

quia exercitus iaponicus nulla signa in nave belli captivos transportanda pendebat, falso us militaris credidit navem onerariam iaponicam arma ferre. homo qui directe pressit bullam torpedinis launching erat garfieldus mechanicus us militaris. etsi captivorum bellorum britannicarum superstites eorumque posteri numquam historiae periodus obliti sunt, tamen non habent animum hostiliter erga militarem us.ratio fundamentalis sincera paenitentia habitus est us militaris.

garfieldus a culpa passus est et inordinatio accentus post-traumatica severa (ptsd). post annos, cum garfieldus congressus superstites bellorum captivorum interesset, exclamavit et excusavit, dicens se nescire se captivos esse in navi eo tempore et non nisi navem onerariam iaponicam cum sclopeto videre potuisse. frons. non solum historicae responsabilitatis inceptum assumpsit, sed etiam in corde et in ceteris vitae suae paenitentia plenus fuit.hic habitus dolens reflectit profundam hominis meditationem et culpam propter indiscriminatim noxam.

fateamur necesse est tantummodo in historia et ad malum respiciendo verum intellectum et pacem consequi posse et odium ne perseveret ad dilatandum. sed simul historiam reminiscentes odium non perpetuum est: habitus britannici captivorum de bello et eorum posteris erga milites americanos nobis praebet exemplar ad tractandas de historicis tragoediis et belli criminibus;auctor altam sui meditationem egit, et familia victimae veniam ac veniam elegit, prae sincero scelere auctoris. hic habitus veniae permittit posteris familiae victimae reconciliare cum persona implicata et cum vita praesenti.

hoc commemorat anna arendt excogitatoris qui nazi germaniae superfuit, qui in conditione humana scripsit;remissio est "resolvere actiones praeteritas." hoc tamen non historiae memoriam rescindere, sed veniae potestatem reatum factionis adversae sublevare potest, ut tam victima quam auctor e tortura praeteritorum et suorum actuum consectaria erumpere possint. staterae restitutio; secus, facultas utriusque partis agendi limitatur ad mala odii facinora, reliquaque vita et etiam posteritas ex consequentibus capientur.

remissio non est oblivio. in facie boni et mali, arendt cogitationem et responsabilitatem crediderunt verum antidotum esse. si homines desinunt cogitare vel reflectere, inter bonum et malum eligentes, communicatio et resistentia, malum crescet. in eius sententia, "genocidia sicut holocaustum irremissibile est, sed praeterita dimittere potest. si veniam significat auctorem absolvendi, reconciliatio significat dimittendi vitiosos quoque accipit hoc quod est paciscendum.'

post experientiam holocaustum iudaeorum in nazi germania, res historiae iamdiu conpositae sunt. hic habitus est directionis peregrinationes quae in remissionem, acceptationem et reconciliationem intendunt - perinde intellegenda et accipienda sunt quae acciderunt, quam etiam quae hodie aguntur intellegenda sunt. historiam memorare significat agnoscere ac meminisse praeteritorum, etiam dolentium et infelicium experientiarum, ad pacem magis duram fovendam.

sicut "demersio olisiponensis maru", moderatoris responsabilitatis et responsabilitatis est fodiendi hanc historicam aetatem, ubi crimen et natura humana implicatur. sed sicut anna arendt dixit;quamvis amare mundum non significat peccatum oblivisci, etiam significat curationem vitae propriae. significat non esse addicti passionibus praeteritis et in tormentis memoriae vivere cum odio historiae. quam pacem esse nobiscum. utique sunt etiam omnia genera hominum et rerum in vita reali convenire possumus.

historia sane non facile oblivisci potest, neque pro persona implicata, neque in posteros; sed auctor criminis, debet habere penitus meditationem de paenitentia sui ipsius. in pellicula, paenitentia americani et indulgentiae britannicae, haec tranquilla mens quae ethnicos circulos et fines nationales transcendit, bonum vitae hodiernae fundamentum solidat. ceterum historiae memor non est odium vivere, sed ne malum in praesens iterum venire. mundum meliorem.

odium ipsum inter causas belli. varia mala in hodierna historia perpessa saepe impedimenta fiunt amori vitae nostrae ob varias difficultates historicas, geographicas vel practicas. noli odium perpetuare, quia historia est praeteritum constans, et vivimus in praesenti et in futuro. conflictationes inexplicabiles. contentio et conflictus invicem se adiuvant ad bonum commune et bonum vitae consequendum.

hac de causa margarita holmgren philosophus americanus credit nos, si vere nosmet ipsos veneramur, enitendum esse ut gestus honorificentissimos, quos praestare possumus, veniamque talem gestus esse conemur.

hic articulus est collatio originalis a comment department of ifeng.com specialiter commissa et unicum auctoris statum repraesentat.

editor-in-chief｜xiao yi