nuntium

한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

confucius circuibat centrales campos et omnes stultos principes occurrit. cum esset in civitate chen, confucius audivit zhao zhao regem chu, qui tunc erat in re publica chu, erat benignus rex. uno tempore rex zhao chu cecidit, et omen ominosum in caelo apparuit. venefica (veneficia et medicina eandem originem habent, et medicina antiqua e veneficiis evoluta) dixit: "hoc signum est quod male es. sed ego. via est, incantationem cantare possum et morbos tuos ad ministrum transferre.» quo audito, rex chu zhao subridens ait: "non est bonum mihi aegrotare, sed bene minister aegrotare? obliviscatur, ne des mihi. si hoc malum transfertur, remaneat in corpore meo! alios tibi non vis facere, et satis benevolus est!

confucius iter per orbem

secundum monumenta, tunc rex zhao chu duxit exercitum in auxilium, quia chen res publica oppugnata jin et wu, et non longe a capite civitatis chen. is ubi audivit confucium esse in cheno, populum misit ut cum confucio communicaret. hoc factum est cum confucius iter ad chu.

confucius ad chu voluit ire, sed magnam cladem passus est inter chen et cai, et paene fame exanimatus est.

ante hoc etiam confucius caium adiit, sed principes caii eo non utebantur. sexto anno lu aigong (cdlxxxix a.c.n.), statum wu oppugnavit chen. "historiarum monumentorum familia confucii" refert quod hoc tempore, rex zhao de chu rogavit populum ut "confucius conscribere" et "confucius adorare ibit." chengfu fuit meridiem hodie xiangcheng urbem, henan provinciae, occidentem chen publica et chorum in spatio rei publicae cai. cum confucius ad "adorare" proficisceretur, a quodam loco in cai civitate incepit et per chenam ad chorum ambulavit. bu cheng inter chen et cai ambulare volebant et capti sunt. est etiam alia ratio quare confucius inter chen et cai captus fuit quia aliquis eum occidere voluit. "historiarum monumentorum" dixit se cum audissent quod chu re publica uti vellet confucius, magistratus chen et cai non posse sedere. coniuraverunt et putaverunt confucium eis nocere cum in chu re publica veniret, ut mitterent decreverunt discipulos suos circumvenire confucius in chen et cai. difficultas huic sententiae ob duas regiones eo tempore chen et cai, una cum chu et altera amicus wu fuit contra confucium. confucius in tesqua chen et cai septem diebus comprehensus est. rationabilis explicatio est quod tunc, civitas chen munivit regionem ad resistendum wu civitatis. quibus rebus confucius inter chenum et caium transivit, nec a publicis nec a privatis auxilii quicquam reperire potuit, cibo deficiente esuriit.

multae monumenta in antiquis documentis de penuria cibi apud chencai sunt. dictum est quod confucius et discipuli ejus septem diebus non habebant cibum, et appropinquabat finis eorum. discipuli autem, qui eum sequebantur, pallidi et graciles erant, et nimis esurientes ut surgerent. magistrum tamen inspexerunt et viderunt confucium adhuc legere, cantare et canere, quasi nihil falsum esset. quisque miratur, cur magister tam esurit? alii discipuli magistrum audiebant carmina chorda recitantem, et quo magis audiebant, eo magis esurientem sentiebant, sed zilu non erat talis. quo magis audiebat, iratus est. " num verus vir etiam tantis difficultatibus laborat? quasi dicat: tao a te didicimus, et in hoc situ terminavimus, pectoribus nostris ob famem dorsum tangentibus.

confucius zilu aspexit et videbatur videre bian zhiye iterum cum magistro et discipulis primum occurrit. confucius placide dixit: "vir pauper est, improbus autem pauper est." cibus superesse, quid facies. cum locutus, zilu inspexit, quasi interrogans: zilu, visne nunc generosus esse vel sceleratus? zilu tam sincerus, ut prius. audiens verba magistri, statim figuravit. haec res tum in analectis confucii patefacta est.

respicite monumenta in "historiarum monumentis: confucii familia", contentum multo ditiorem esse. confucius sciebat multos esse discipulos sicut zilu, qui interrogabant viam, quia fame adhaerebant, et omnium spiritui curam habebat. itaque prior zilu vocavit et zilu interrogavit: "poetica", inquit, "latrones et tigres ducunt solitudinem." canticorum: "non sumus tigrides aut rhinos, sed vivimus in solitudine". alioquin cur sic finiemus? zilu etiam haesitat, magistro dixit: "forsitan non sumus satis benevoli ad fidem omnium conciliandam; alioquin nos non satis sapimus et alii non possumus uti tao." vestigium faciei. quis fidem aliorum in via lucrari poterit, si alios permittere licebit, tale erit quale cor principis bigani erutum et exstinctum est? pericula in tao exercendo, sic animo parati ad labores occurrant.

tum confucius zigong vocavit et percunctatur eadem verba: latrones et tigres solitudinem ducunt. zigong cogitabat aliquantisper sollerti animo et dixit tantam esse doctoris tao ut etiam mundus non posset accommodare. " hoc patens pateat. quo audito, confucius zigong reprehendit et dixit: "gi, bonus agricola potest fruges producere, agricola esse non potest; bonus operarius peritus potest esse, non potest esse obediens. vir potest viam suam colere, formare et erudire et moderari. hoc, sed non potest facere. "si non tao tuam coles et gratiam petes, non procul aberit ambitio" non potest praestare messem bonam se habiturum; peritus artifex solum se praestare potest. vir iustus viam rectam sequitur ut taoism colat. quomodo signa sua taoism immolare potest ut alios tolerare sinat?

confucii perambulat per orbem

denique confucius vocavit yan hui retro et idem interrogavit. yan hui responsum est quod nimium magister est, ut alii te non ferunt; qui in potestate sunt. yan hui hoc dixit, quod maxime in significatione confucii congruens est.

confucius cognomentum habuit "qui scit quid impossibile est sed facit". hoc cognomentum a nonnullis viris doctis in austro confucio datum est, cum iter in meridiem, et discipulis quoque nuntiabatur. hic est verus spiritus confucii (including yan hui): si viam mundi sequeris, aliquid efficias, etiam magnum, sed nihil est; flectere, sciens quod facere non potes, sed numquam desistas, haec est herba fortis sub vento vehementi, pinus et cupressus in vento et gelu! hic est unicus heroicus spiritus verae confucianismi!

hoc supra memoratur in "historiarum monumentis: familia confucii". etsi dialogus cum zilu deducitur, fere credibile est. confucii dialogum cum zigong et yan hui legenda adoptasse potest, sed etiam ostendit animum confucii et yan hui. "xunzi" solum sermonem inter confucium et zilu de chen et cai penuriam commemorat. in libris analectis et xunzi comparandis, haec haec habet: "qui boni sunt atque infideles, sunt ingenia; qui bene non faciunt, homines sunt; mori sunt fatum. hodie quomodo potest homo facere, si non occurrit tempus? quomodo difficile est si tempus veniat? tempus expectare. generaliter dicitur quod homo omnia ex se quaerat. in verbis mencii, hoc dicitur "iustum exercitatio virilis causa est fati exspectationis" ("mencius: proba cor tuum").

hoc articulum excerptum est ex "confucio: vita absolute" (scripta li shan, tiandi publishing domo·tianxi culture, die iulii 2024).