French New Wave Avia Agnès Varda: Me omnes amat, sed nemo me vult
2024-08-17
한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
Agnès Varda anima necessaria est figura in historia cinematographica occidentali et in historia cinematographica femina. Eius creatrix curricula summa plusquam LX annos. Ab annis XXVI cum pelliculas facere incepit postquam solum visas 5 pelliculas, usque ad annos 80 cum prima femina victor Oscar facta est in vita temporis Award, Varda "non vult nomen suum in historia relinquere. de cinematographico, sed semper erunt homines qui eam in ea comprehendent. Eius motus in pelliculis, eius facultas mysteria vitae capiendi a cotidianis momentis, eiusque perpetuae audaciae ad conventiones frangendas omnes penitus impressionem in cinematographicis reliquis reliquerunt.
Attamen illa est quae nota est "avia Novae Undae" quae diu industria cinematographica Gallica exclusa est. Sicut filmmaker, Varda quondam publice asseruit: "Omnis me amat, sed nemo me vult." Ita, quidnam est "opus bonum" in oculis Vardae? Quomodo considerat nucleos exitus lucis et umbrae, motus et etiam in pelliculis inclusus? Et undenam respiciat, quomodo necessitudinem suam cum "nova unda" definiet?
Hoc est excerptum ex sectione "Nemo Me desiderat" in "Litoribus Agnès: Colloquium cum Varda", permissu editoris.
"Agnès Litora: Colloquium cum Varda", editum a T. Jefferson Crane, a Qu Xiaorui, Yeren |
"Non faciam 'iusto movies'"
A & J：Ex eo enim quod "Short Cape Village", desiderium vel desiderium tuum cinematographicum habuisse videris.
Varda:Estne hoc ex voluntate vel cupiditate? Necessitas est necessaria. Faciens factus sum cum "illi" opus meum producere nolebat, vel cum consilium difficile videbatur ad perficiendum. Post omnes, quis velit in pellicula producere, oeconomicis vel operari, dicere: Murus in Los Angeles? Vel Mendax, pellicula de verbis, exilio, dolore? Haec incepta per se difficilia sunt. Itaque res gestas in manus meas proprias feci, et mea feci. Recordatus sum fortunam crustulum olim in popina Sinensi dixisse, "Cum auxilio opus est, ad manus tuas convertere potes."
Cum filming "Tanjia Village" in MCMLIV, nemo in me confidebat. Etiam meam pecuniam ad movendum "Mu's Mansion Opera" peregi. Deinde productiones meae effectores habere coeperunt, ut Georges Beauregard pro Cleo 5 ad 7 Mag Bodard pro Euphoria et Creatione. Sicut somnium fuit, et omnia quae facere debebant recta. Res minus levia erant cum Max Raab, Leonis Amoris cooperante; Post hoc, nullum alium generantem, masculum et feminam, numquam conduxi, praeter me. Sed sic pergere nolo. Ita exhaustus est ut suas pelliculas faceret. Tantam industriam perdidi ut melius cinematographicum impendi potuissem. Etiam dirum ferax est ingenium. Vos finem esse malum bulla - non semper, sed post omnia... Laboravi in Daguerre Vico, unus qui cantat, unus non cantat, muscipula muri et record Liar opus in "Rosam Versaliis" (Domina Oscar) pro Jacques et Iaponicis. Satis satis est, iam non sum filmmaker. Forsitan melius esset omnino movies faciendo.
Adhuc e pellicula "Tanjia Village" (1955).
A & J：Itane? Nonne plus movies facturus es?
Varda:Nescio, sed auxilio egeo. Volui mercedem facere quod optimum est, quod est scribere et dirigere. Absconditus sum quod eram otiosus cum dico et operarius in statuto. Post decem vel duodecim annos huius male dissimulationis otium, satis sum ve! Non dico me non posse membranam facere… Quod dico omnia haec industria in pelles producendas esse neminem umquam fiduciam in opere meo in usu cinematographico Francogallicae industriae demonstravit. Si cinematographica experimentalia sub tam difficilibus condicionibus faciendae sunt, finem amittemus hunc "littulum culturalem" qui talis successus in aliis regionibus fuit. Commode cogitabam de Cleo, pulcra Cleo, qui dixit "Omnes me velle, sed nemo me amat." Sicut filmmaker, possum etiam dicere "Omnes me amat, sed nemo me vult"!
Nolo me facere artes solitas et emittere quomodo quindecim me- sores videant sicut viginti sunt, sed nolo habere pecuniam ad solvendum quindecim extra- rium; quindecim me- ; quinque. Hoc non iam solum ambulans tightrope est, hoc est octoginta tres hat saltare in eo!
Memini cum filming "Unus Cantat, Unus non Canit", cucurri ad umbraculum telephonicum sub platano inter duos ictus et vocavi Gallicum National Film Centrum quaerere an solutio antecedens approbari et solvi posset. .. Valde felix sum ut eam mercedem capias, sine hac "dotis", simpliciter non possum imaginari hanc cinematographicam exspectaturum esse usque ad diem quod in cinematographico monstratur.
Initio muri susurratio bene processit. Ministerium Culturae promovit partem pecuniae; Discrimen nonnisi a me conficitur.
In pluma pellicula "Mendax" res prorsus alia est. Tantum exiguam donationem a Francogallica Nationali Centre cinematographico et cinematographico paene nullam pecuniam feci. Sic finivi aliquo debito. Sed technici non debentur, merces non differtur aut incisum est, omnis persoluta est. Ego adhuc habeo pecuniam omnem rependere, quam industria pellicularum et ceterarum Institutorum mihi commodavit, sed in instationibus gratanter rependi potest. Duis industriam ... scis, in Los Angeles, quaeritur, "In industria etiam es?" Semper respondeo: "Non vere, artifex sum filmmaker." sed membrana, quae etiam pars pellicularum. "Moviam facio, non negotium."
Adhuc e pellicula "The Liar" (1981).
Negotium audire non possum qui dicunt "Movie tantum sunt circa motum vel metum, etc." Solent etiam dicere: "Movie non sunt theoriae ideologicae quorundam elitistarum patheticorum"... definiunt quae pelliculae sine pudore sunt... Quomodo modo non possunt intellegere quod movies varia genera et genera complectuntur? Id quod quisque novit, incommodum est quantumvis id repetere. Ob has ridiculas propositiones non laboro cum effectoribus regularibus in membrana "iusto".
Vidi me cum quodam Marcello Berberto, qui omnia Truffaut fecit. Vicissim Truffaut eum in omnibus films suis fecit. Belbe cameo tam subtilis est et in intellectu Hitchcocki cameos in sua membrana. Amabo ego gravem ac certam productionem praebere cameo in omnibus pelliculis meis!
A & J：Ubi es in hoc statu vitae tuae?
Varda:Munus iam non potest. Non est quod inspirationem non habeo, est quod animum non habeo, etsi sentio me aliqua bona imagines nuper fecisse et profecisse. Sed "Susurratio Muri" non computat. Iaculatum est modo satis typico... via typica mihi - documentali et personali. Tempus sumo vere audire homines, cogitare de rebus, et facere iocum. Quod loquor, non est quod alii "opus bonum." Multi artifices cinematographici his diebus sunt qui rationabiliter bonum opus variis modis diversis faciunt.
Mihi, "opus bonum" alias significationes habet, referendo ad imaginativam rerum stabilitum ac stereotyporum conformationem. Cum mens re vera aperit ac liberat consociationes, cum scribere incipimus in vocabulario mere cinematico, id est "opus bonum." Velo scribendo dicemus? Novae relationes inter imaginem et sonum sinunt exhibere imagines ac sonos, qui antea penitus in profundo repressi vel abditi erant... Utens omnibus his plus animi motus ad movendum id est quod voco "opus bonum". In processu creando "Documentarium Liar", sensi me cum opere progredi. Vitam meam semper ut inperfectum opus excogitavi nec multum curavi de progressu vitae meae. Nonnullas pelliculas feci et delector faciens pelliculas, sed meae cinematographicae non aeque ac aliae pelliculae auferuntur.
A & J：Habesne cinematographica quae nondum facta sunt adhuc quae habent facultatem excitandi aliquid efficiendi?
Varda:certe! Plura scripsi scripta quae adhuc non sunt membrana vel numquam cinematographica, in iis quae anno 1960 "Miscellaneus" et scriptor "Maria et homo nudus" 1980 sunt. Illud amem facere cum Teresia Russel, egregie ut puto. Illa in Mala Timing Nicolai Roeg apparuit, gallice nota Enquête sur une Passion. Et Simone Signoret, cuius ingenium tantum admiror, sed etiam vox eius. Etiam Americanam invenias ut nudum hominem qui a vigilibus occiditur ... Usquam, consilium filming adhuc instat, et adhuc in incepto non dedi.
A & J：Quid de "A Nativitate Caroli"?
Varda:Decem minuta footage anno 1966 vel 1967 iecit, cum Gerardus Depardieu suum debutum fecit.. Putabatur cinematographicum esse de iuvenibus ante 1968, sed non cum progressio a CIC distributor emisit; sic ego ad Americae Foederatae reor. Dimittere debes cum tempus est dimittendi. Aliquando memini me videre Jacques Prevert cum Jacques. Indicavit nobis aliquid, quod me valde moverunt: nam singula eius scripta, quae lecta, soluta et involuta sunt, duo saltem opera cum integris post se dialogis, nemo de illis postquam peractus est, curabat. ... Cogito cogitare quam longum est scribere scriptionem! Quinque menses scripto exegi Mariam et hominem nudum. Collaboravi cum screen scriptora Americano et scripsi de triginta paginis manuscripti me. Opus est aliquo ut me adiuvet scribendo Anglice, in lingua creatrix... Laboramus non cessantes cotidie nec intermissum Sabbati mane. Feliciter persolutum in fine habeo. Insuper etiam velim iaculandi quam primum ideam habeo, praesertim documentarii. Hoc verum est de "Spiritu in Rue Daguerre" et "Patruo Yanko". Percussus, commotionem excita, structura ascende, et tunc dirigentes committitur. Placet hoc quoque. Sicut pro "avunculus Yanko", conveni eum in Iovis et avunculi Yanko tale mirabile guy! Tres dies in ordine egimus die Sabbati, Dominicae et Lunae. Id est! In passione eram implicatus et laetus per totum surculum. Hoc velum in creationis me feci.
Tempus, motus et mendacium in ipso movendi
A & J：Quae res nos ad tuam nexum cum tempestate et tempore (both le temps). Potesne dicere de illo?
Varda:Loqui amem. Scilicet, in diebus nubis diebus et in apricis tempestatibus versari malo vita. Tempus est fluida. Miratur me quomodo pueri crescunt et arbores proceriores fiunt. Quodam die Godard ad locum nostrum venit in Rue Daguerre ut Rosaliam videret, qui quidam gigas angelus alas ex genuinis plumis ad usum passionis Godardi in cinematographico faciebat. Risi ubi vidi Godardum et Rosaliam. Godard et viginti abhinc annis in eadem domo conveni, cum Rosaliae tantum trium annorum erat et semper pedibus meis lanificio. Difficile est hoc tempus in pelliculis capere, cum viginti anni praeterierint, sed multo aliter nunc quam tunc non sentimus.
In cinematographicis, ut verae et credibiles sint, opera uti debemus et aliis mediis ad cogitandum processum temporis... Profundum, non sentimus sicut senescit. In speculo non vivimus nec rem nostram ab exteriore percipere possumus. Hoc novimus, sed raro cognoscimus. Quod me in pellicula fascinat tempus ipsum movendi, tempus quo cinematographicum emissum est, circa ipsum tempus ac densitatem subitam. Hoc demonstravi in Cleone a V ad Septem: cum tempus subito constringitur, et cum incipit iterum libere fluere. Tempus est sicut circulatio sanguinis, vel ut in "Mendax", tempus evacuatur, a substantia abstractum, et in spatium purum vertitur: littus, seu transitus inter duas machinas inexplicabiles.
Adhuc e pellicula "The Liar" (1981).
Nuper vidi experimentum valde interesting in Nancy gesta Shirley filia Windy Clarke. Cameram in principali tabernaculo Theatrum Festivalis posuit, ubi produxit et tegebat "Video Amoris". Circiter quinque annos cinematographicam globum coetus justo facere incepit. Participes se et se invicem membranaverunt, et imagines in pluteis circum cubiculi ludebantur ut viderent suum opus et se et se describerent. Plane, totum processum grave manu est. Sed postea, novum consilium habuit: Quisque participem interroga de amore trium minuta loqui. Talium testimonium circiter septingenta minuta collegit. Tegumenta circa tugurium instituta sunt, in qua septem centeni minuti "Amor Video" Gallice et Anglice luserunt. Si quis experiri voluerit, casa intrare possunt. Wendy illis explicat quomodo opera video, eligat fabricam et musicam cinematographicam, et tunc eas solas in gazophylacium relinquit. Pretium ostium clausum est et ad cameram spectantes tres minutos video mittere. Post tres minutas cameras avertit. Wendy iterum venit et iterum tape ludit. Si altera pars eam servare consentit, Wendy eam collectioni electronicae addet;
Hi "amores tapetes" capiunt, omnia detegunt de hominibus qui eos cinematographicis et hominibus spectantibus, tum temporis capti sunt. Sum impressus a muliere quinquaginta vel sexaginta. Omnia amabat: flores, vita, opus, collegae ... vere erat tactus. Ad quadragesimum secundum, "Mihi placet flores et vitam", et subito dixit "et liberos meos et virum meum", et tunc cessavit loqui; Ita in duobus proximis minutis modo dixit "non putavi tria minuta tamdiu esse posse" vel, ut aliam viam poneret, "longior est. Tria minuta nimis longum est loqui de amore quo est". Incredibile est. Sentiebam me vere de textura temporis quo haec mulier decepta erat, id tempus quo spectavi et audiebam hanc "amorem candela".
In "Documentario Mendax" aliquos conatus sum introducere conatus tempus taciti temporis ac spatii inter momenta motus valida, permittens auditorium tempus illuc perveniendi et sentiendi suorum interiorum affectionum, verborum sonos et memoriarum oblivionem. memoriam. Tempus propriae experientiae sumens est ac utens eo tempore pelliculae. Momenta animorum plena dispono, deinde imagines, quae in eas affectiones projiciunt, ac demum utrasque in silentio verberare sinunt.
A & J：An igitur hic motus reservatur?
Varda:Ita motus subsidio, sed etiam manipulatione motus, per motum ab uno iaculando in proximum. Motus "lapsus" (verbum quod me fascinat): verba et imagines eliciunt. Verba - imagines pro signis vel significationibus nobis sunt, at non semper in optato modo. In Mendax, argumenta amoris filmed (realistica, concreta, amorem faciens) inter Emily et amatorem suum. Imago est ac symbolum amoris corporalis in armis mutuo. In alia scaena a Naris Aviv emissa, videmus mulierem comam in laundromat cum dorsum nobis movere. Absentem infantes crines in unguentis crinibus plectentes. Est imago turbativa, sine sensualitatis, sed apertissime supertones sexualis. Cum cinematographicam essem cum Sabina Mamou, quae Aemilia ludit, animadverti movendum Sabinum in scenis venereis ubi cubita supra caput attollebat. Omnino delectari memini cum percepi me posse iuxta pedem ponere foeminae in laundromata cum cubitis in sexu elevatis. Hoc modo consequi possum "labium" inter linguam iaculat quae amorem repraesentat et sensualitatem puram quae fit signum desiderii in proximum iecit.
A & J：Haec separatio inter factum et symbolum iam in "Mu's operibus" videri potest.
Varda:SIC. Sed id raro ante. Apparet in Moulins Opera, tum in Cleo 5 ad 7 - Dorothee Blanck ponunt exemplar nudum et infantem in incubatore.
A & J：Quid de istis duobus corporibus nudis? Vos interdum separati ab invicem, quasi eorum separationem significant. Aliquando autem haec duo corpora conveniunt.
Varda:Haec bona ratio est, numquam de eo cogitavi. Solo tempore haec duo corpora simul conspicis in scaena amantissima, quae proculdubio ex praeteritis memoriis potius quam nova aliqua re vel experientia sexuali. Praeterea iecit nudum hominem solum dormientem, et iecit nudum Aemilia totum solum post meridiem, non significant cupiditatem, sed significant tempus quod non includit libidinem, quae est tempus tantum corporis.
A adhuc ex pellicula Cleo 5 ad 7 (1962).
A & J：Sed propter hanc absentiam, hi duo ictus sunt etiam plenae concupiscentiae.
Varda:Ita ... sensus vanitatis ... absentiae sensum praepotentem affert praesentiae. Ostendere cupiditatem in pelliculis difficile est. Non loquimur de cupiditate et de signis perfectionis, sed de ineffabili desiderio, inenarrabilis tensionis, quae nullam aliam habet exprimendi viam, quam per vanitatem quae formam habet. Ut in sculpturis Henrici Moore, duae formae, vacuae et plenae, aeque potentes sunt, altera etiam potentior. In figlinis etiam considerandum est inanis ut forma, ibi, figuli circumdant formam inanem.
A & J：Estne Mendax pellicula de desiderio infantis patrem habendi, an est pellicula de desiderio corporis?
Varda:nemo dubitat utrumque. Puer patre caret et matre eget. Mater enim, haec est confusio plenitudinis et vanitatis, verba quaedam fiunt amatoria dolorosa, verbaque pro desiderio sunt. In secunda parte, materna verba substituuntur brevibus sed subtilibus verbis infantis, quae matris desideria generatim exprimunt, quod quisque desiderat, verbi gratia: "Solus dormire nolo" vel "Sine te, illud est Nullus amor est”. Cum puer dicit "Tata videre volo" - fortuita vox - rem pueri statuo et simul rem dispergam. Tertia pars est de aliis. Omnes illi viri et feminae obstupefacti, quae nullam speciem habent in scaena, quamvis inconspicuam, identitatem pelliculae constituunt: pedisequa in casu clauso, mulier dormiens in scamno, medicamentum addictum, et mulier iacens. arenam, clamantem manibus exhilarant arenam. Naris Aviv mihi postea dixit quod putavit esse aliquod genus voodoo ritualis... Nescio, valde commotus sum quod haec mulier molesta huc venerat et apparuit in pellicula mea.
A & J：In alia scaena, duo homines videntur habere casum pro mortuo, quod magis ritualisticum videtur.
Varda:Haec scena unum diem vidi, sed quid rei esset non intellexi. Et reposui: et erat mulier iacens quasi mortua cum biblia in ventre eius, et genu flexo ante eam duo viri.
A & J："Mendax" videtur aberrare a dichotomia dilectissima lucis et tenebrarum, spe et pessimismo.
Varda:Quod quidem in amet. Pelliculae vagantur umbris. Sed cum duae membranae "Susurri Muri" et "Mendax" simul spectantur, a sole ad umbram movemur, ab extra ad interiora ... Simul hae duae membranae praedicationem contradictionis exprimunt.
A & J：Oppositio non semper est stricta vel aequalis. Ego personaliter sentio ipsum "Mu's Opera" continere 90% dolorem et 10% spem.
Varda:Forsitan ita. Duae membranae aliquid commune habent, in iis musica Georges Delerue. Omnes laeti sunt et vehementes affectiones personales ferunt. Utrumque cinematographicum difficile erat facere, quasi resistens facere nollem. Difficulter scribebat pro "Mendax". Repressi diem dirigentes, et cum omnia ponerentur, Pridie mittentes omnia mea ID duobus in locis amisi, una cum uno exemplari manuscripti scripti quod exemplaribus conficiendi tempus non habui. Sabinae scriptionem tractavit invenire. Sine ea et Narice patientia et perseverantia in hoc incepto fruendo perducendo, non potui, nedum perfecit, hoc cinematographicum.
Postea variis impedimentis impeditus sum. Insinuavi in conductione diaetae quam prius vixeram, sed dominus recusavit. Perseveravi et expectavi, multum tempus terendo. Triduo ante surculum, tandem in locum dedi, et media hora post acervum 1930s pergulae domorum inveni. Est aliquid super hoc venue eerte tranquillum et instabile, et pro Emily et Martino melius esse non potuit. Hoc decuplum melius quam ego tamdiu habitavi. Hoc est quod invoco opus meum: occultationem et revelationem, obsessionem et rem, surrealismum, magicam, desiderium photographicum effingendi.
A & J：Cur verbum "menteur" in "Mendax" utebatur? Nulla in hac pellicula mendacia esse videtur.
Varda:Prorsus contrarium. Totum cinematographicum contra principium "cinemae verité" est. Est fabula somnium, quod Aragorn diceret verum mendacium. Non est me, omnia quae nunc dico instar postscriptum sunt, cinematographica ex mea potestate sunt et aliae eas videre possunt. Loquor de pelliculis, de pelliculis interpretaris, de pelliculis somnio, pelliculas conor intelligere, loqui de incepto eiusque structura, de singulis disputare. Cum pono pelliculam, sum pars rei organicae movendi. Post filming Murorum Susurro, sex menses cum Sabina Mamu edito, operando imaginibus et verbis, eas intuens, eas audiendo. Exspecta imaginem ut clarescat et alia notitia dimittatur. Tantum ergo aliud scribere possum, et tunc demum revertamur et recensere possumus. Quod ad "Mendacem" omnia a voce, facie ad corpus sunt "vera mendacia". quis loquitur? In cuius nomine? Cum imago Sabinae in scrinii manu e Sabini editum est, vere confusi fuimus. Dixi "Tune es an ea est..." et in errore edificavimus rem et prope imaginem risimus. , imagines reales vel imaginariae ultimo inter se similes.
"Numquam vere pertinebat ad coetus"
A & J：Finem volumus interrogare quaestionem historicam… Quomodo tuam necessitudinem cum "Nova Unda" hodie vides?
Varda:Ad paraphrasin id carmen Renaud Séchan, sensi sicut essemus fasciculum haedorum... sed numquam pars globi fui. Auctorem esse dicunt ante "Novam Undam", sed totum in mea feci et culturae cinematographicae non fuit. Eram in medio “undae novae”. Deo Godard, Georges Beauregard Jacques' Lola producere potuit. Gratias Tojak, Cleonem ab 5 ad 7 feci. Hoc modo baculus traditus est, ducens ad communes inclinationes ut membranae demissae cum notis per vias Parisienses ambulantes.
A adhuc ex pellicula Cleo 5 ad 7 (1962).
Hoc in rerum prospectu, cum "Le Pont du Nord" (Le Pont du Nord observamus), reperiemus Rivettum numquam senem esse! Sed numquam vere ad coetum pertinebat, sic homines me exire consueverunt, exclusis me. Anno 1976, Circulus Musidorae librum de mulieribus, Paroles, Elles Tournent (Words, Elles Tournent), edidit, in quo non mentio facta est. Novissimo anno, in MCMLXXX, Cahiers du Cinema duas edidit quaestiones speciales cinematographicae gallicas deditas. Neque me nominat exitus, neque opera mea ullus. Deus scit quot homines in ea divulgantur, interesting homines, diversi homines, omnia genera membranarum Francogallicarum, viri, feminae, Arverniae homines. Sed nulla a me facta est mentio. An quia in Iunctus Civitas sum? Ludovicus Mahler etiam in Civitatibus Foederatis Americae fuit. An propter misogyny? Utique non, Catharina Breillat, Margarita Duras et alii inter eos sunt. Suntne homines sub quinque cubitis alta neglecta? Non, Chantal Akerman in ea est. Solus sum relictus. Nemo me contingebat, omnes epistolae meae ad Los Angeles missae sunt, sed formas commentarias numquam accepi. Curabitur sit amet tristique est. Si Cahiers du Cinema, qui me invitavit ad tot longas colloquia per annos, me excludit, vere exilium sentit.
Sed nec casu vel inspectione. Ita fit ut nova pellicula de hoc ipso eventu, de separatione. Velum est circa defectum tectorum super caput, defectum caloris veteris circumstant vel communitatis, defectus humeri ad clamandum. Nunc, cum duobus operibus hic sum animo (satis varie, vix locuti sumus de The Whisper of the Wall in this interview). Cum redii, omnes meas pelliculas spectabant, mecum confabulabantur, interrogantes me. Grata suscepi. Forsitan in cinematographico Gallico existo, licet sine ambitione vel patrocinio, certe nunc in eo sum potius quam extra.
Original author/[American] T. Jefferson Crane, editor
Translator/Qu Xiaorui
Excerpt/Sen Lu
Editor/Sen Lu
Introductio proofreading / Zhao Lin
