multis annis post fuit, ut vere cognovi suavitatem annotationes rubrae.
2024-09-17
한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
post tot annos tamen saepe cogito magister qui reprehendit scripturam meam omni tempore - ipse yan. etsi mortuus fuerit per xx fere annos, eius species semper in animo meo impressa est et numquam terret.
in memoria mea, magister, naturaliter crines habuit. raro apud nos ingenium amittit.
tunc, fortasse propter artes bonae meae scripturae vel propter me amabilem personalitatem, semper sensi eum aliquantum partialem ad me, sed illi qui favent saepe confidunt. quia nasus eius magnus frenum dedi ei cognomen "draconis rex".
semper recordor se saepe me ad officium vocasse quod in inceptis meis perfunctorium fui. cum concludam scripturam, adiuvabit me diligenter eam corrigendi et postea subiciet me ut varias certationis participet in meo diario qui meum commentarium dicunt esse quasi dolorum iuventutis werther, et in fine cuiuslibet commentarii, semper longum est ab eo commentarium rubrum.
ad hunc diem, cum exemplum eius imitor et calamum rubeum serio colliget ad scribendam paragraphum cogitationum, ductuum, adhortatio discipulorum meorum, vere cognoscere possum suavitatem rubrarum commentorum cura studentium est sicut hortulanus culturam et promotionem seminum.
misericordia est quod tunc temporis fui voluntarium et sensitivum et non potui intelligere intentionem magistri. cum illas rubras adnotationes captantes video, semper turbat sicut cogitationes meae perspiciuntur. sic unam partem scripsit et unam scidit unam cum curarum meae et existimatione puellae.
paucis annis post mortem eius, cum libros meos digererem, nonnullas diaria cum annotationibus rubris fortuito effodimus instans. paucos hos reliquos thesauros intuens, subito intellexi quid amisissem.
post collegium intravi, quod schola mea translata non erat mea dilectissima, et maior meus non erat anglicus, sentiebam me non pudere eum diu attingere, quamvis iam istum numerum telephonicum meminissem. usque ad unum diem, subito vidi nuntium infirmitatis suae in genere qq coetus. numerum eius trepidans dialedi, et cum audivi familiarem "salve", suffocavi et verbum non potuit dicere. at ille subridens ex animo et consolatus est me, dicens bonum esse doctorem. discere mathematica non est pejora quam discenda latina.
illo momento, non sentiebam sicut ego cum homine gravissimo confabulari. sed cum evenisset, aeger erat et desperatus. postremum tempus eum vidi in custodia valetudinarium. illo tempore iacebat in custodia, invalidus et informe. ne vim quidem habet ut oculos aperiat, et eum excitare non potuimus. pater eius senex laboriose nobis narravit quod, quamvis nullam industriam nunc habeat, omnium discipulorum meminerit plane.
ab eius aegritudine usque ad mortem, numquam illum tristitiae verbum audivi, quamvis ei fatum iniquum esset: cum esset adulescens, coniugem suam dilectam in partu mortuam, cum esset in aetate integra, iterum graviter aegrotavit. sed numquam deploravit semperque nos suis risu et verbis adhortationibus adhortatus est.
nunc ingredior fortias meas, et vestigia eius secutus sum in podio plusquam decem annis insistens. super annis, cum depressus et confusus, semper cogitarem ardorem eius.
deng zhi source: sina iuvenis daily
(source: sina iuvenis daily)
