"camellia" liu yunxia｜teacher, me paenitet
2024-09-11
한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
uno die mensis maii meridie, ex media schola magister chai vocationem accepi. quaesivit a me quid facerem, et sciens quod difficile auditus esset, conversus in oratore et clamavit, "nihil facio, prandio intermisso procinctu sum."
sed postquam vociferando, reus sensi quod verbum "prandii frangeret" et dixit, "moravi te. paenitet."
tum dixit se in platea matrem meam condiscipulum xiaofeng obiisse pridie, eique multa de praeteritis narravit. xiaofeng discipulus eius est, sed condiscipulum meum non est.
ego dormiebam, et sedebam cito, et auscultavi eam diligentissime. reclama cum opus est, et quam brevissime verba serva. pro exemplo, rogavit me si scirem xiaofeng nunc principalem, et dixi "etiam". quaesivit si domus ornata esset, et inclamavi: "actum est."
magister lentissime loquebatur, verbo verbo loquebatur. denique addidit: "conturbo te. paenitet."
telephonum suspensum est, et post electricum beeps crepuit, alter finis in silentium cecidit. diu obstupui telephonum tenens, nec diu mitescere non potui.
magistrum in verno festo proximo anno conveni. in illo tempore, nono habitabat in loco elevatoris area ad meridiem pontis jijiang, supra yuantong property management. in fine anni, vocavit me ut nuntiaret mihi quod domum suam vendidisset et ad santong street ferebatur.
semper senem volui visitare, sed santong street tam late est ut interrogationes meas in telephono audire non possit. etiam si clamarem, non poterat plane totam sententiam audire.
semel eam quaesivi ubi in santongo vico habitabat, et feliciter dixit: "esne hic? descendam descendam ut te statim tollas."
hoc tempore sciebam oportet me descendisse ad exspectandum. audivit "san tong street" clare et cogitavi in san tong vicum esse. sed multum res tunc gerebantur. occupatus eram in opere, opere et opere scribendo. secundum tempus, sine dormiendo et edendo, tempus non erat adeundi et ab opere dimittunt.
postea parva congregatio condiscipulorum nostrorum fuit. huang mei rogavi ut viam caperet eam, sed dedi quia magister auditus erat imminuta et non potuit invenire locum suum ad habitandum.
praeceptoris "paenitet" me pupugit. illa umquam contristata est? multi discipuli promittunt inter praeteritos discipulos. institutioni per decennia operam dedit ac magnos adiuvit ad successores colendos. post telephonum illo die suspensum, constitui animum meum ut eam viderem post laborem dimissionem, et omnia temptavi ut eam viderem.
post scholam vocavi magistrum chai et vocavi decies in ordine sed nemo respondit. hoc primum non accidit, quare mirum non est quod eam visuram putavi sed agere non potuit.
valde frustratus sum. senex limitatam mobilitatem habet et raro noctu exit. bene omnia ab homine pendent ac voluntati dei obedire debemus. improviso, in itinere domum, in utrem laboratum. magister vocavit et admirans clamavi: "adero. decem minuta. descende." quae dixit: "venis? ego te exspectabo ad ostium li qimei' restaurant assus."
ego taxi salutavi. tres luminaria negotiationis, actu plus quam decem minuta, sed non multo plus, sed magister chai iam sensit moram nimis longam esse. videbam e longinquo illam intersectionem anxie intuentem, canitie canitie, et facie quadam. cum qr codicem ad solvendum lustrarem, vocavit me hortans ut inquirerem.
diu nihil vident, tam amantes sumus. quod videns munusculum in manu mea, timens magister ne mox viso eam fugerem, cito arripuit manum meam et dixit: "ite sede ad domum meam et quaere ostium, aliter non poteris. ut invenias. "perge ante. post aliquot duodenas metra ambulans, ad transitum construendum demonstravit, se convertit ad me loqui sicut puer: "hic habito valde antiqua, et ambulatio-in structuris elevatis renovata sunt. dixit ante quod cum provectiores fiunt, ibi moventur motu.
postquam cubiculum intraverunt, magister me discumbere ad mensam traxit. illa lente quaesivit de familia mea, officium meum, et domum meam nuper renovatam.
ostendit chartas incisas in pariete fabricatas et dixit mihi datum esse a socio meo seniore sorore mea bingrong in vere festivitate. margo niger, charta rubra incisa, cor cordium, femina magistra breves capillos et vitreos habet, ridet, et cingitur duo pueri flores tenentes. est etiam salutatio affectuosa "salve magister" in angulo cordis inferiori, quae est sicut avis cantus in aurora vere, qui insontem et pulcherrimum scenam effert.
magister chai huic chartae incisam monstrare debet et aliis convivis nuntiavit. superbia vitae eius in aliam speciem anni novi anni transfigurata est, quae in muro domus veteris figebatur.
"est bingrong qui princeps factus est. certe scio, habet cor purum et exquisitum."
illa mox me aspexit amanter et subito concussa exclamavit: "o, yunxia mutata est. talis hilaris persona mutata est." at crinis candidus in capite meo solito cincinnis tegebatur.
cito crines ligavi cum cingulo coriario et subridens eam quaesivi: "quid hoc? estne melius?"
diligenter iterum aspexit, adhuc caput in incredulitate quassans: "mutata est, mutata est usquam".
hoc tempore, uxor magistri chai, magistri tang, e conclavi egressa est, tremebundus ambulans. ille primum me salutavit, deinde aliquot gradus haesitavit, vultum ante me posuit, vitreis suis super pontem nasi posuit. et requievit. 'o' inquit 'arrectis auribus ac deinde oculis,' inquit, ' aures meae non possunt audire, nec oculi mei bene possunt agere, nec scio. hic es, et plane non possum videre donec ego coram te.
subito cor meum decidit, et sensum tristitiae sensi. cum triginta annis ante medio school, coniuges narum magistri scholae fuerunt. magister chai magister classis nostra est et mathematica nos docet. magister tang magister physicae senior est.
quae duo mira doctores erant. erant tam animosi tunc. ante annum illis occurrit et adhuc fabulando et ridendo eramus. procedente tempore fiunt seniores et maiores. quotiens occurrit, eandem esse vitam putamus quae prius, sed re vera, speculum imago alterius quod olim memorabile est fractum est. videmus inter se aliter quam prius, et facies quae olim tam familiares erant quam exemplaria pulchra et levia in aulaeis nostris factae sunt terret. vincimur omnes.
in colloquio, magister chai simul imaginem photographicam suggessit. dixi "ok" et statim iuxta eam sedit obedienter. sed quis imagines tollet? magister bracchium unum posuit circa me, unum brachium ad pectus meum inclinans, et dixit, "click sic."
▲teacher tang et auctor (recte) photographicam accipies.
puerilia eius facta verbaque rident. illa de selfies loquebatur. itaque telephonicum meum sustuli ad staturam meam accommodandam, et expressionem eius accommodavit - dixit se ridere velle, sed dentes eius deesse non posse.
priusquam, magister tang etiam surrexit ut me videret. imaginem photographicam duorum suggessit. "cura te." magister tang dixit: "quomodo vales curare? iam in octogenario tuo es. nescio quando iterum hoc tempore videbimus."
a iuvenibus ad senes experiuntur omnes sapores in vita sua. fortasse res acerbissima est damnum cordis, temporis iactura ac vitae iactura.
conatus sum mitigare discursationem in corde meo, confusionem, tristitiam et subitam crudelitatem solitudo. lacrymas detineo. respicientes omnes tergentes oculos.
magister chai me visum misit. in elevatore, extendit et tetigit faciem meam, et leviter perfricavi faciem suam aliquoties. quae dixit, " semel te tangam , et aliquoties me tanges."
etiam, quamvis sint anni ignoti, amicitia inter magistros et discipulos adhuc conexus et conexus sumus. mundus mutatur, species mutatur, corpus mutatur, sed affectus et spiritus, qui in corpore corporis nititur adhuc exstant. desideremus nos invicem sine ullis cupiditatibus vel sollicitudinibus, cogitationibus purissimis inter se positis, diu inluminans.
in sectione cum discesserunt bus, magister vigilantes institit in bus. illud ferre non potui, itaque paucis gradibus ambulavi et conversus sum eique agitavi: "magister, paenitet me. omnes condiscipulis meis invitavi ut te viderem veniret".
(auctor magister est apud shangrong primary school, sipifang, jiangjin district)
