νέα

μερικά πράγματα είναι πολύ στερεότυπα, ακόμη και στερεότυπα, αλλά και πάλι, αυτά τα πράγματα έχουν γίνει πολύ κλασικά. δομικό» για το τι κάνει την ενσυναίσθηση και την ενσυναίσθηση τόσο εύκολα να συμβούν. διαφορετικά, ο ντούμπαν δεν θα είχε φτάσει στο 9,0.

το "grandma's grandson" είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένο, πλούσιο σε λεπτομέρειες και δεν χρειάζεται να το εξηγήσει κανείς λεπτομερώς στη γραμμή. ο εγωιστής γιος θα είναι πάντα ευνοημένος από τη μητέρα του. μετά από όλα, μια κόρη δεν θα έρθει ποτέ πρώτη. αυτό δεν χρειάζεται να αποδοθεί, είναι απλώς ένα μέρος της ζωής. φυσικά, αν τυχαίνει να είστε ενθουσιώδεις με τα βιβλία ψυχολογίας και να έχετε διαβάσει μερικές ιστορίες για ψυχολόγους συμβούλους στην καρέκλα της κλινικής, πιθανότατα δεν θα εκπλαγείτε: αποδεικνύεται ότι η μητέρα μου είναι επίσης θύμα της ίδιας ψυχικής διαδικασίας.

εκφραστικά, το «εγγονός της γιαγιάς» είναι βαθιά προσβλητικό. υπάρχει μια παρόρμηση για καταστροφή. ξαφνικά, δύο ταινίες έσκασαν στο μυαλό μου. το ένα είναι η κληρονομιά του φετινού ανοιξιάτικου φεστιβάλ, το «the boat», με συνολικό εισιτήριο κάτω από 1,58 εκατομμύρια, το άλλο που με εξέπληξε λίγο, δεν είναι ο ευγενικός ozu και ο αιχμηρός edward yang, αλλά το «imamura shohei. " που κέρδισε τον χρυσό φοίνικα στις κάννες. "εξέταση φεστιβάλ ναραγιάμα". και οι δύο ταινίες είναι ελαφρώς προσβλητικές και εντελώς ζοφερές.

όταν μιλάμε για αγάπη, οι άνθρωποι θα πουν ότι μόνο ο θάνατος μπορεί να μας χωρίσει όταν μιλάμε για οικογενειακή στοργή, ειδικά στη σύγχρονη στιγμή που οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τη γη και απομακρύνονται, ο θάνατος παροτρύνει τους συγγενείς να επανενωθούν. το "going away" προσβάλλει ελαφρώς την κουλτούρα της κηδείας και η ηλικιωμένη κυρία που κάθεται εκεί μοιράζοντας την κληρονομιά στα παιδιά της συνδέεται απευθείας με τον "εγγονό της γιαγιάς". αυτός ο ισχυρός σύνδεσμος προέρχεται από τη βύθιση του ίδιου πλοίου, που βυθίστηκε στον πάτο του νερού. πριν από τον ρομαντικό τίτλο και το ρομαντικό τέλος του "leaving on a boat", το ξύλινο σκάφος στο οποίο παντρεύτηκε η ηλικιωμένη κυρία βυθίστηκε στον βυθό του ποταμού βυθισμένες βάρκες. δεν ξέρεις ποιον κουβαλούσε κάποτε το κάθε πλοίο για να παντρευτεί εδώ, αλλά——

ανάμεσά τους πρέπει να είναι και μια της γιαγιάς.

το ξύπνημα ενός αγαπημένου προσώπου στην πραγματικότητα δεν είναι η πιο συγκινητική διαδικασία. στον αποχαιρετισμό αυτής της διαγενεακής σχέσης, υπάρχει πάντα θαμμένη η διαδικασία της αφύπνισης ή της απώλειας ενός ηλικιωμένου άνδρα που έχει περισσότερες ευκαιρίες. η γιαγιά αντιμετώπισε τον φόβο και τη θλίψη του θανάτου, μουρμούρισε ότι ήθελε να την πάρουν και κατέρρευσε ήρεμα όταν αντιμετώπισε τον ίδιο σκοπό του εγγονού της βάρκα» στο «go», η ηλικιωμένη κυρία που νιώθει ξεκάθαρα τον θάνατο προσπαθεί να πειθαρχήσει όλους τους συγγενείς της. χρησιμοποιεί μια λέξη για να κολλήσει στο παλιό σπίτι: παραδέξου τη φυλακή.

ο ηλικιωμένος έπρεπε να ανέβει το βουνό σε ηλικία 70 ετών. στο τέλος, έγινε φυλακή για τον a ling, που είχε υγιή ούλα και ίσια δόντια. η αλλοτριωμένη ερμηνεία των στενών σχέσεων από τον imamura shohei είναι προφανώς εντελώς διαφορετική από την προσέγγιση του ozu yasujiro είναι ένας θεατής με απόλυτη ηρεμία, ενώ ο imamura shohei είναι προσβλητικός και προκλητικός. αν θέλουμε να επιστρέψουμε στο «πλαίσιο της ανατολικής ασίας», η προσβολή είναι πράγματι τόσο πολύτιμη όσο και η απροσδόκητη οικογενειακή επίγνωση στο τέλος. ο επικήδειος διάλογος στο «leaving on the boat», η βαθιά απογοήτευση στο «grandma's grandson», η αιχμηρή ερμηνεία στο «the narayama festival» χρειάζονται, αλλιώς θα «παραδεχτούν» πολλά. διαφορετικά, πολλές φορές είναι απλώς:

χιλιάδες πανιά πέρασαν από την πλευρά του βυθιζόμενου σκάφους και χιλιάδες πανιά συνέχισαν να φτιάχνουν το σκάφος που βυθιζόταν. (jiang nannan)