in die nationali eo anno, tunica alba et calcei coriarii nigri
2024-10-01
한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
sakura nubila
in memoria mea stricto, dies nationalis ad aurum pertinet, non aurei libri fuci, sed aurei aristae volubiles fluctus. aspectu, immensus amnis, sonantis undae spargens, simul saltans exspiravit in odorem suavitatis.
ego anteponam penitus radicatas tunicas albas, ex sensu rituali, quas portant. anno 1998 in sexto gradu scholae elementariae fui. non multo post schola mense septembri incepit, schola in exercitio culturali ad celebrandum diem nationalem apparans occupatus erat, rogans singulos gradus et clavam rationem submittere. ultimum erat cum schola mea chorus cantabat "hodie natalis est tuus" et "cantare matrem". per id tempus, singulis horis post scholam programma recitatum est. a divisione partium vocalium masculinarum et femininorum, ad formationem, motus et locutiones, anxiae erant narrationes. paucis post diebus, magister denuntiavit ut vestes ad faciendum conficiendas pararent. viri et feminae tunicas albas et calceos nigros induere debent.
volutpat illa, cum e schola domum venissem, vocem patris audivi simulac susum ivi, et intravi in ostium domus meae uno pede velox. intuens ungulae suillae, pulli pedes et castaneae saccharo-assatae in mensa, non laboravi mihi sacculum meum auferre et non potui sed porrigere et castaneam premunt. castaneae erant calidae et papaver apertae, quamprimum eos urguebam. "in deversorio diebus festis occupatus sum. cras mane post longum spatium reducam." post ultimam sententiam audita sensi parum fefellisse.
magistro dixi de apparandis vestibus, et pater meus statim respondit: "alii habent, ita nos, modo emimus". mane autem facto, reditum suum distulit et me recta ad hualian commercial aedificium in birota sumpsit. hualian soleo ire cum amicis meis in weekends pendere, sed hoc tempore parum haesitans cum vestimenta mihi emeret. illae quae spectant bona et tibi placent non vilia sunt.
cum essem perplexus, shopping dux accessit et vidit me esse altam et candidam bene decens et elegans et valde decorus videbatur. in speculum, diu haesitabam, et palmae sudantes fiebant. pater meus restabat, quasi cogitationum mearum intuitus. perambulabat satellites lepidi ordines, et protinus ad fiscellam ivit.
"pecuniam quam vis impendere debes, et earn post expendas! modo matri tuae non dicas, cum domum abis!" pater meus extra pecuniam merendam laboravit et saepe semel tantum singulis mensibus domum venit. quotiens aliquid emit, semper minus de pretio matris diceret. mater mea tacita facta est procedente tempore. candida illa pulcherrima tunica per dimidium mensem cibum familiae familiae texit, sed puellae pulchritudinem et fiduciam in vita mea inseruit.
quo die ad auditorium recensendum accessi, non potui expectare novam tunicam induere, et in primo versu chori versus stabat. sed calcei nigri mei a magistro vocati sunt. illae calcei matris meae fuerunt, ut pedes meos inconspicuos fore putabam, et cum illis feci. cum vesperi domum veni, matris animum perdidi, congue secerno, et cogitabam, cum lacrymis tacite fluentibus.
mater conversus exivit. extulit duas feminas acuminatas de cista calceos, emissa et imposuit mihi singillatim. hoc calceamentis patet non multum attritum. primo aspectu, sicut duae navigia apparent, sed post alterum aspectum, parum bellus sentiunt.
solum postea par calceorum atri nigri ad avia fangfang pertinebat, condiscipulum et vicinum in compositis. fangfang brevis est, et calcei quoque eius parvi sunt. illa in humili calceos pellibus nigris matris induit, et circa ambulationem versat tota die, quae sors inciderat! avia eius est professor universitatis, et vestes eius filiae eius pulchriores sunt. calcei eius nec nimis magni sunt nec nimis parvi, sed parum inconcinni sunt.
revera, die recensionis, discipuli varios calceos nigros, inclusos lusi nigri, calceos nigros, calceos fortuitos, multi pueri etiam calceos paternos gerebant rotundos odoratusque est.
dies festus nationalis eo anno fuit tres dies, ac schola culturalem effectum habuit post meridiem diei ante diem festum. classem primo meridie confecimus, domum venimus et paucos morsus cibi apprehendimus. deinde ad auditorium venimus ut rutrum induamus et ultimo tempore in scaena ambulemus. antequam exiret, rogavi matrem 5 yuan perficiendi.
tunicam vittam gerens albam, scholae caeruleae uniformem alam, tibialiam albam et calceos nigros, non putavi aliquid speciale tunc fuisse adulescentia. quod etiam ultimum tempus erat, alam uniformem scholae gerebam. ora erat fere alba post lavacrum, et erat aliquantulum stricta in dorso superiori germen.
dicendum est diem nationalem esse momentum spiritualem excitantem. cum statis in medio scaenae et aperiens os tuum ad canendum, flamma statim accenditur in corde tuo, sursum ascendens, flagrans, fervidus, et emittens fulgens. lucem. flamma ignita corpus calefacit, quod homines ab intenso affectu se extricare non possunt. lux ab unoquoque in vitta argentea fulgens immiscuit et scaena versa est in oceanum ferventem.
eo momento habui epiphaniam: expressio pietatis non de omnibus magnis narrationibus, sed magis de gratitudine parvarum fluctuum ad oceanum. sicut canuntur in lyricis, columbae albae, aures aureae, et folia olivae significant pacem, abundantiam et tranquillitatem.
artificium peractum erat et nos enascebam relinquere defluxit
ambulans ex foribus auditorii, subconsciously alam alam meae attigi, "fractum est, pecunia abiit!" postquam sedes quaesivi, scaenam spectavi, in scenam desiluit et huc illuc perambulavit, sed tandem sine successu rediit. glacies cremor periit, tumultus modo abiit.
cum prope domum essem, praesepia ad introitum mixti homines referta erant. alii cucumis semina, peanuts, et sesamam candelis vendebant, quidam recenter mittis accipitres facere exspectabant, et veteres artifices pisces qui faciebant. figurinae fictiles, gyros faciens, et praestigias magicas faciens.
die nationali illo anno nulla shopping, cenae factiones, vel cinematographica spectans. iter ad jinniu park valde satisfaciens erat. condiscipulum meum feminae constitui et librarium ire ad libros emendos, et in via laodongmenos visitavimus. in ore fossis, omnes tenentes fasciculum mellis, et cum gaudio comederunt illud, donec dulce erat cor eorum;
postea fangfang peregre profectus est ad studium, ibi habitavit et accepit uxorem post graduatio. forsitan, diu oblita est tunicae albae et nigri corii calcei in national diei perficiendi eo anno, et incommodi res multorum condiscipulorum mutuabantur nigri coriarii nocte illa ad eius ianuam veni.
(auctor huius articuli iuvenis est scriptor in jinan 1980s natus, membrum societatis scriptorum sinensium, membrum societatis prosae sinensium et membrum jinan cppcc)
