νέα

πρόσφατα, ο gao binghan διέσχισε για άλλη μια φορά το στενό της ταϊβάν και επέστρεψε στο heze για να αποτίσει φόρο τιμής στους προγόνους του και να επισκεφθεί συγγενείς. ο gao binghan, που είναι ακόμα στα πρώτα του χρόνια, είναι ακόμα γεμάτος ενέργεια παρόλο που τα βήματά του είναι συγκλονιστικά. επέστρεψε στη γενέτειρά του με ένα λουλουδένιο μαντίλι που του είχε δέσει η μητέρα του και το λάτρευε για 80 χρόνια, γεμάτο βαθιά νοσταλγία για την πατρίδα του.

ο gao binghan γεννήθηκε στο χωριό gaosunzhuang, στην περιοχή mudan, heze όταν ήταν 13 ετών, άφησε την πόλη του λόγω πολέμου και πήγε στην ταϊβάν. στα τελευταία του χρόνια, ο γκάο μπινγκάν ταξίδευε συχνά μεταξύ των δύο πλευρών του στενού της ταϊβάν, ο οποίος ζύγιζε μόνο 40 κιλά, κουβαλούσε προσωπικά μια λάρνακα που ζύγιζε περισσότερο από 8 κιλά και έστελνε τους βετεράνους στο σπίτι το ένα ταξίδι μετά το άλλο. ο παππούς που κρατά τη στάχτη» από τα παιδιά. . σήμερα, ο gao binghan έχει βοηθήσει περισσότερους από 150 βετεράνους να επιστρέψουν στις πόλεις τους. το 2012, ο gao binghan εξελέγη ως ένας από τους δέκα κορυφαίους ανθρώπους που μετακόμισαν την κίνα.

gao binghan: "αφού κέρδισα αυτό το τρόπαιο που συγκίνησε την κίνα, πέταξα από το πεκίνο στο jinan στο heze και πήγα στον τάφο της μητέρας μου για να αναφερθώ στη μητέρα μου. είπα ότι δεν ήπιες ούτε ένα ποτήρι νερό όταν ήσουν ζωντανός τώρα που ο γιος μου εκπλήρωσε την ευσέβεια του, θα σου δώσω ένα τρόπαιο στον παράδεισο.

ο gao binghan έχει δωρίσει τα υπάρχοντά του στα αρχεία της περιφέρειας mudan σε πολλές παρτίδες, συμπεριλαμβανομένου του touching chinese character trophy αυτή τη φορά, όταν επιστρέψει στη γενέτειρά του, ο gao binghan θα δωρίσει επίσης ένα πολύτιμο αντικείμενο που ήταν μαζί του εδώ και 80 χρόνια. ο gao binghan θυμάται ξεκάθαρα ότι ήταν ένα κρύο πρωινό πριν από το mid-autumn festival το 1948. λόγω της αναταραχής, η μητέρα του έβαλε τον gao binghan στην άμαξα για την ταϊβάν πριν φύγει, έδεσε το κασκόλ της στο λαιμό του gao binghan, αφήνοντας έναν αποχαιρετισμό μήνυμα στην άκρη των ματιών της μητέρας της έπεσαν δάκρυα στο μέτωπο του γκάο μπίνγκαν φορούσε αυτό το μαντίλι για ογδόντα χρόνια.

gao binghan: "μαμά, σήμερα επέστρεψα στο gaozhuang, το μέρος όπου γεννήθηκα. το λουλουδένιο μαντίλι σου είναι τυλιγμένο γύρω από το λαιμό μου για σχεδόν ογδόντα χρόνια. ήσουν μαζί μου αυτά τα ογδόντα χρόνια."

ο χρόνος κυλά, έχει περάσει πάνω από μισός αιώνας και τα φυτά και τα δέντρα στην πόλη του έχουν υποστεί τεράστιες αλλαγές, αλλά η ανησυχία του gao binghan για την πόλη του δεν μειώθηκε ποτέ.

gao binghan: "τα χρόνια έχουν περάσει. τώρα είμαι πάνω από ενενήντα χρονών, αλλά η αγάπη και η ανησυχία μου για την πόλη μου δεν μειώθηκαν ποτέ. όταν ήμουν παιδί, μου έλειπε ακόμα περισσότερο η μητέρα μου. όταν μεγαλώσω, μου λείπει η μητέρα μου και το σπίτι μου ακόμα περισσότερο».

το πρωί, συνοδευόμενος από συγχωριανούς, ο gao binghan και η παρέα του πήγαν στο νεκροταφείο των γονιών του για να πραγματοποιήσουν μια τελετή λατρείας προγόνων. στην πορεία οι χωριανοί τον περικύκλωσαν με σεβασμό. μπροστά στους τάφους των γονιών του, ο γκάο μπινγκάν γονάτισε αργά και κοίταξε την ταφόπλακα για πολλή ώρα, σαν να μιλούσε με τους νεκρούς συγγενείς του. μετά την τελετή λατρείας των προγόνων, για να ευχαριστήσει τους κατοίκους του χωριού για τη ζεστή τους φιλοξενία, ο γκάο μπινγκάν έστησε ειδικά 31 τραπέζια συμποσίου στο χωριό και κάλεσε τους χωρικούς να μοιραστούν τη χαρά της επανένωσης που πρόποσαν εγκάρδια στους χωρικούς σε κάθε τραπέζι.

gao binghan: "κάθε φορά που πηγαίνω στο heze, το αντιμετωπίζω ως την τελευταία φορά, γιατί γερνάω και μπορώ να παλέψω στο έδαφος. προσκαλώ τους χωρικούς στο χωριό gaozhuang να φάνε ένα γεύμα και θέλω να δείξω το σεβασμό μου στα ραντεβού στα τυφλά που με έβλεπαν να μεγαλώνω και να παίζαμε στη λάσπη μαζί." , αναπολώντας το παρελθόν στο πνεύμα."

κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο gao binghan πήγε επίσης στο qufu για να συμμετάσχει στην τελετή μνήμης του κομφούκιου και το πρόγραμμά του ήταν γεμάτο για τρεις ημέρες. ο γέρος gao binghan δεν μπορεί πλέον να διασχίσει τα στενά και τους ωκεανούς της ταϊβάν για να επιστρέψει μόνος του στην πόλη του είναι αιώνιος. πιστεύει ακράδαντα ότι αυτή η μέρα θα έρθει στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, όταν οι συμπατριώτες και στις δύο πλευρές των στενών της ταϊβάν θα εγκαινιάσουν από κοινού μια νέα εποχή ειρήνης, ευημερίας και επανένωσης.

gao binghan: "αν δεν έχεις περιπλανηθεί πολύ καιρό, δεν θα σου λείψει η πατρίδα σου. γι' αυτό λέω ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που κλαίνε όλη τη νύχτα, κάτι που δεν αρκεί για να μιλήσεις για τη ζωή. μόνο αυτοί που κλαις όλη τη νύχτα μπορείς να ξέρεις την αξία της γενέτειράς σου όπου κι αν είναι η μητέρα μου, η πατρίδα μου είναι εκεί. " (ρεπόρτερ: hu xiaokang και wang he)