cum adolescunt, vere factus sum vobis
2024-09-17
한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
cartographia: wang chen
nota editoris:
quidam dicunt magistros speculum pueris, et pueri optimam versionem se in futurum quaerere. verbum fortuitum, aspectus, vel hortatio docentis, fieri potest ut causa infantis crescat. persica et pruna nihil dicunt, sed vestigia sui faciunt. optime exemplar munus sequi est ut eum deceat. ii pueri qui olim stellas sub podio suspexit, nunc pergunt facem transire et duces fiunt qui alium coetum puerorum illuminant.
hoc anno convenit cum quadragesimo magistrorum die. ad secretarium generale xi jinping magnas instructiones, animum educatorum strenue promovendi et bonam operam crea ad discendum et promovendum spiritum educatorum in tota societate, praesertim iuvenes, incipiens. a fine mensis aprilis huius anni, haec diurna et magister negotiis department ministerii educationis coniunctim "me et magistri mei" collectionem activitatem emiserunt. hodie incepta quaedam e 6000 fere operibus e 31 provinciis per regionem lectoribus mittere pergimus.
——————————
hoc anno in alta schola intrantis examen, ad iniquum examen cubiculum accessi
ding linxia
examen altum scholae introitus 31 abhinc annis tam obscurum erat ut nubes transiens, sed revocans me tam infirmam effecit ut omnes vires meae exhaustae essent.
postquam otiose computatis 125 gradibus scholae, ad examen cubiculi temporis pervenit, solum ut invenirem condiscipulum masculinum iam consedisse. cor consternatus sum et celeriter extiteram: "classmate, haec sedes mea est!"
condiscipulum masculinum per interrogationem meum confundi videbatur.
"specta numerum tuum!" rectus est! tessera mea admissio numerus differt ab uno in sede mea. subito excaecatus sum, et videbatur ulcuscula mea chartam quae pluma levis erat, tenere diutius non posse.
mundus tam quietus est! et ego, tesseram admissionem tenens, quae gravior erat monte tai, in media cubilia stabat hilariter.
nescio quam diu sumpsit, sed nota figura trans oculos emicuit. cum vidi illum, erat quasi stramen vivum videns. cum magister zhang me vidit, non potuit abscondere impetum in faciem suam et ad me cucurrit ...
"magister zhang, ego, ad iniuriam examen locus!"
"quid?
linea post lineam, magister zhang celeriter densos numeros lustravit.
tantum audivi magistrum zhang mihi dicere in sua semper voce placida: "non es in hoc centro test, festina! eamus ad experimentalem centrum scholae experimentalis et vide!" in velum pluviam.
tempus volabat, et lacrimas abstergens, sequebar pressius post scandalum usque ad primam scholam experimentalem.
iuxta bulletin tabulae primaris scholae experimentalis, multi parentes congregati sunt ut exem. t scito si dare possum. " habeat exem."
magister zhang alterum non cessavit. dum anhelans, celeriter tesseram numerum admissionis in tabula bulletin quaesivit modo sursum. noli timere, noli timere, et exam bene. "satis tempus est!" et usque ad xlix examinis cubiculum cucurrit, et ad solam mensam vacuam directe cucurrit.
simulac sedi, sonuit campana.
id est campanula, quae candidatos ad examen centrum ingredi vetat.
nemo scit cur puella sero sit. nemo quaesivit, nemo me intuebatur, candidati omnes scribebant occupati, et lustrationis locus tam quietus erat ut solum respirationem meam rapidam audire possem.
coepi ad interrogata respondere, sed manus calamum tenens quatiebatur.
"noli timere, exam bene et adhuc tempus habebis!" labra pallio, attenti, legens, cogitans, interrogationes fere eodem tempore respondens. procurator cum duo minuta superfuissent, adhuc una naturalis paragraphus in compositione mea non completa erat. dentes micuerunt et scribendo continuaverunt.
obstupuit, vidi tergum magistri zhang feliciter averso e albo tabulae, et vidi parentes anxii figuras in me vacillantes. surrexi et nutaverunt ad eum.
quod nito quod fatum vitae meae mutaverunt, quia magister zhang, non me relinqueret. totalis numerus sinensium linguarum test charta in alta schola introitus examen quod annus erat 120 puncta, et mea score puncta 105 erat.
multis annis post, cum podium in tribus pedibus steti, quod maxime volui dicere: gratias tibi - magister zhang zhejiang!
hic ego sum, tu numquam discedere
cai fumei
pater meus magister primarius est. pater meus in pueritia ad memoriam redolens, prudens et severus erat. protinus, praeterquam quod tremefactus a patre meo, plura eum miratus sum.
pueri rustici in annis 1970 et 1980s erant praecipue silvestres. arbores ascenderunt ut nidos avium effoderent, pisces et squillas in aquis piscabant, et cicadae in gramine capiebant. neque piget. pueri sunt faciles ad ludendum et difficile ad regendum, et sero in schola saepe accidit in genere.
uno die meridie, plures condiscipuli et clam ad sinum cucurri post scholam ad cochleas colligendas. aliquantum temporis surreximus et oblitus de schola. cum trepidus ad ianuam scholae stetimus, quae nos salutavit gravis erat facies patris et oculi acuti. ut expectatur, a patre obiurgatio accepimus.
pater meus postea nobis de primis experimentis narravit matrem amissam anno aetatis suae iii et coactus est e schola decidere, amisso patre, anno xv. postea pater, consentientibus magistris et propinquis, scholam re- venit. pater meus etiam difficilius laboravit et ad scholam normalem volentem receptus est et magister factus est.
cum de permotione loqueretur, oculi patris rubuerunt. dixit: "illo tempore saepe me admonui quod nonnisi laborantibus culturam et sollicitudinem patriae rependere possumus. etiam antiqui principium intellexerunt "ter cotidie me examinare". quomodo indulgemus. nosmet ipsos et nostra tempora consumis?
verba patris mei tam acuta erant ut me flagello ferirent, atque etiam in cor nostrum condiscipulorum omnium arderent. sub diligenti patris sui ductu, discipuli petulantes et indulgentes mores suos paulatim cohibebant, eorumque verba et facta maturiora et constantiora facta sunt, et res serum ad voluntatem paulatim evanuerunt.
pater filios suos aeque ac liberos amat ac semper maxime discipulos in difficultatibus familiaribus curat et adiuvat.
aliquando, unus ex discipulis patris sui venit ad eum clamantem et dixit ei parentes eum rogasse ut e schola decideret et domum abiret propter difficultates familiae et laboris inopiam. quod postquam pater audivit, statim ad ideologicum opus parentum accessit. post meridiem totam a patre suadente, parentes aegre consenserunt. improviso parentes postero die paenituit.
discipulus cum ad classem non veniret, pater post scholam festinavit. memini tunc graviter pluere, et solum unam umbellam habui. schola iam tunc deserta eram. hoc modo, paterna instantia iterata, studia discipulorum continuare poterant. postea discipulus feliciter ad scholam normalem admissus est. pervigilio adnotatione patris gratias egit. usque ad illum diem nesciebamus patrem nostrum hunc studiosum et aliquos pauperes discipulos tacite fovere.
pater meus non solum nos studendi causa docuit, sed etiam laborem nos docuit et scienter coluit facultatem independenter vivere. spatium post scholam erat, et pater nos in agris operari. frumenta deinde cum gaudio et exspectatione in dies crescentem vidi.
maxime excitando et memorabile est quod in tempore messis, studentes congregantur ad fruendum laboris sui, sive sit glutinosum et dulce frumentum, sive olens et molle assatum dulce potatoes, sive crispum et delectamentum arachidis. nesciens passiones nostrae ad terram radicem in cordibus nostris.
anni transeunt, tempus praeterit. alumni patris mei reduxerunt tunc etiam templa gelu cruentata. per annos exemplum patris mei secutus sum et strenue laborans ut bonus magister fierem, qui ab alumnis honoratur et a parentibus et ducibus cognoscitur. iam plus quam vi annos pater nobis reliquit, sed eius doctrina ac amor in me, ac pervicacia et perseverantia in educatione, mecum semper fuerunt nec unquam reliquerunt!
magister mu qui palmam meam percussit?
zhang yanhua
tempus fugit, et in ictu oculi fui in podio trium pedum plusquam xx annos. sed saepe recogitamus cum essem in ludo litterario et dilecto magistro mulano. etsi nunc nobis reliquit, vocem et arridens, sedula mihi cura, et vitae moderatio heri esse videtur. hoc ipsum propter admirationem et reverentiam eius in doctoris positionem ingredior, eamque in opere meo sequor exemplum.
cum essem in quarto gradu, magister mu nostrae classis interfuit. audivi prius quod esset valde bona: doctrina ejus turpis valde bona, erat severa cum discipulis suis, et interdum palmas alapas. parum vix fui, sed, cum viderem, levatus sum. ipsa est in 30s, capillos habet breves inaureos, non proceros, vultum vertiginosum, oculos parvos, et semper ridet. saepe nobiscum ludos facit et fabulas in genere narrat.
cum in secundo vel tertio gradu essem, malam consuetudinem procrastinandi cum duis facerem elaboravi. saepe magistri mei hoc me reprehenderunt, et is finis fuit. postquam magister mu viso, nullam rem fore putabam si haec continuarentur. sed evenit quod peccavi.
primis diebus duis congue sem in perficiendo serio perseveravi. postea vetus consuetudo reversa est. duis congue sem nocte non finivi, itaque postridie ad scholam parentum hortatu veni. duis ut tempus mi. extuli libellum et magister inspexit et quaesivit me cur ego non feci proximum congue. magister me aspexit, deinde heri in exercitiis egi, et vox subito grandior facta est: "nonne tu id bonum es, an alia de causa?" manu mea!
poscere, et non dixi, sed vox mea inferior et inferior facta est. quia similia recte heri feci. magister interrogavit: "cur congue sem tuum non perfecisti?" hoc tempore non audebam mentiri. magistrum verum dixi me nimis ludibrium esse et post scholam dormire et antequam nocte duis congue sem perfecissem.
tum magister mitigavit sonum. linteum aqua frigida madefacio et palmas meas inpone. quaeris a me an adhuc dolet? tunc dixit ad me: "nihil refert si scientiam discere non potes. magister pluries tibi dicere potest. sed honestus esse debes. haec est maxime fundamentalis qualitas hominis. hoc autem accidet. vita tua".
pauca verba magistri vitam affectaverunt. usque nunc semper veritatem ex rebus in omnibus quae facio, et nunquam defugio errata mea. magistri alios discipulos eodem modo tractant. solent ut attenti et curantes ut matrem, sed si principiatum errorem faciunt et admittere nolunt, graviter punientur. cum essem parvulus, saepe oderat hoc magistros, nunc sentio me vere felicem me talem praeceptorem authorem in vita mea habere.
postquam magister mu per annum studeo, mea academica observantia multum mutavit. parentes mei valde gavisi sunt et putaverunt se a magistro mu sic discere posse. quadam autem die, magister mu in classe subito defecit et ad nosocomium missus est.
complures ex condiscipulis nostris ad eam visitandam ierunt et invenerunt magistrum cancrum gastricum terminalem habuisse. paucis abhinc mensibus, medicus ei dixit se laborare non posse, sed ne nos moreretur, dentibus grisavit et perseveravit donec deficeret.
plus quam post mensem, triste nuntium audivi quod magister mu reliquisset. quia non solum bonum magistrum amisimus, sed etiam matrem bonam. etsi severa est nobiscum, ipsa quoque nos omni modo curat et curat.
corde veni in manus tuas, et sine gramine relinquas. haec est optima imago doctoris mei mu. nunc tempus florum iterum vernant, precor tacite, tibi floreant, te amamus in aeternum!
quod pater portat, non est liber novus, sed pueri sciendi cupiditas.
zhong lili
"cum adolevi et fio, cretam scio quod irides trahit et lacrimas effundit..."
cum discipulos ad hoc carmen canendum docui, subito praeter xx annos immersus sum. non potui non adiuvare quin deesset alma mater mea, pater meus et magister.
"semel magister, semper pater", haec sententia mihi aptissima est, quia magister meus pater meus est. nam quamdiu memini, totam pueritiam in parvo illo campo, vel certe in parvo hiario, exegi.
erat schola privata, pingzhai primary school vocata. sigillum officiale non habuit donec schola clausa est. in integer paucis domibus privatis sunt. pater et mater ambo hic magistri substituti sunt. pater meus ante tempus molestie factus est, tantum salarium plus quam decem yuan in mense habuit. in illo tempore, nondum patria donaverat nactus et miscellaneous feodis, et puer solvendo 40 ad 50 yuan per semestri. multi familias multos liberos habent, nec pecuniam nactus mercedibus, ideo alieno sunt. quidam parentes liberos suos studere non permittunt, itaque patres eorum maxime emolumenta remittunt.
pater meus, ut plures liberos ad scholam ire permitteret, vinum fecit et porcos levavit, et pecunia quam meruit emendare condiciones operandi scholae usus est. in weekends, vicani invitati sunt ad saxa effodienda, cubilia duranda, et tabulas scholae reparandas. pridie dies, quotannis, aedes tegulatae in bungalowes versae sunt, et caementum areae in caementa pavimenta versa sunt. hoc modo pater faciem scholae per partes mutavit.
schola non incipit usque ad horam 9 . dixit se si immaturum sit, multos discipulos ad scholam accedere non posse, quia plus decem milia passuum montis viae ad ludum ire debent. etiamsi classis hora nona incipit, multi pueri saepe nuper propter montes altos et longa spatia sunt. pater pueros tarde aspexit, non reprehendens, sed consolans.
dang, dang, dang, haec campana schola est. sic dicta campana actualiter est lamina ferrea vel vetus ignis anulus fune suspensus ante fenestram. forsitan est quod usus sum audire talem sonum crispum et raucum, sollemne et sacrum cum puer essem, ideo semper sentio ringtones eo tempore meliores et sapidiores quam ullis nunc ringtonibus.
meridiem diei tempus est laetissimum mihi .
scholae scholae angustissima est, cum tantum 20 pueris cella est, et pinum fieri potest cum pluit. duplex genus est valde interesting. per probationes, pater filios in gradibus superioribus "monere" debet ne filios in gradibus inferioribus doceret ad quaestiones agendas.
scholam primariam ibi complevi et domum discessi ad secundas in oppido. cum applicationis formam ante altae scholae introitus examinis explevi, normalis universitatis sine haesitatione delegi, decrevi ut pater meus magister fieret. collegium normalis transivi et somnium meum percepi ut magister fierem.
paucis annis scholae privatae deponantur. cum desiderio et gaudio pater meus omnes magistros et discipulos gymnasii pingzhai primary scholae relinquendi suscepit, ubi multos annos laboraverat, ad novam scholam melioribus condicionibus et condicionibus scholae environment. table tennis table, scaena, spacious and bright sunt etiam integer dormitoria et magistri. pater laetus risit laetusque magister pueros videns.
nunc cum ad almam matrem meam redeo, parvae tabellae et obsoleta tabulae et sellae ibi adhuc sunt. sentio me illis diebus me redisse, cum pueri laceris vestibus in schola legentes et circa campum laeti insequentes ac ludentes circa campum. . recordatus sum quod ante scholam incepit, pater meus fratrem meum suscepit et me in schola primaria gantang novos libros memoravit. laeti sumus quia mox condiscipulis nostris exspectati videre possumus; pater meus laetus est quia quod in humeris portat non solum novi libri, sed etiam filiorum cognitionis cupiditas, spes scholae primary pingzhai, filii montuosa regio.
pingzhai primary school non iam exstat, videtur quasi numquam exstitit. imo, adhuc ibi est .
nunc, pater meus recessit. tres generationes docuit et tempus est continuas capere. vestigia patris mei sequar et in via institutionis quam semper institit indeclinabilem perseveret.
magister yu yi's tergum
bao wen
"retro visum" a d. zhu ziqing, scriptore hodierno et hodierno, simplicibus verbis utitur ad amorem magni patris exprimendum.
et in corde meo dorsum magistri visum potest etiam magis anima mea concussa.
in 1991, shanghai secundum normal scholam admissus sum et studiosus secundarius factus sum. quia in pudong habito, in dormitorio ad tempus vixi. fuit etiam illo tempore saepe vidi tergum senioris.
alumni conscendimus nos cotidie hora sexta surgere. post lavacrum et repurgare cubiculum, ad fodere imus ad exercendum, ac deinde ad tricliniarium prandendum ut contact doctores.
paucis momentis post horam septimam cum quotidie prandium habebimus. ut mane usque ad lucem pulchram habitemus, otiose ambulabimus in campo cum scholis nostris terga. figuram nigram semper invenio inter arbores virides, gibbosam, ex floribus et graminibus in saccis purgamenta excerpens.
figura olim nobis admodum proxima erat. praeses scholae sterquilinium in campo legebat. postea subito intellexi nullos esse in nostra schola emundatos, et omne opus purgatorium a studiosis et magistris susceptum.
gradus 4 sunt in schola, cum circiter 8 classes in unoquoque gradu. id est, unaquaeque classis plerumque diem laboris habebit semel in mense. diebus, cum ad laborem nostrum convertimur, ad scholam per diem non debemus in schola cleaners. magistri verba et facta eorum magis regulant et discipulis exemplum ponunt. quamvis ipsa sit principalis, magister yu yi saepe nostrum opus participat. yu yi magister, qui quinquaginta annos natus est, non minor nobis studentibus adveniens operatur.
magister yu yi in campo non vivit. semper mane cotidie ad scholam advenit, cum saccis in manibus paratis et perambulat dum purgamentum in campo. mox, exemplo principali, omnes iam ferre non poterant ad lecticam, nec ullas nugas, quas in campo videbant, exciperent.
memini cum essem in secundo gradu universitatis normalis, prima sui studii genus habui. non fuit magister in schola et valde tenebrarum erat. subito homo ab extra in schola ambulavit, lente ambulans.
nonne hoc est principale? turn demum intelleximus genus nimium sonum esse. nunc terribilis est, captus utebatur. respicite iterum in curabitur aliquet ultricies. tabulatum est nuntius et desktop est nuntius.
exspectavimus obiurgare. sed magister yu yi verbum non dixit. post ostium scholae ambulavit, sustulit scopas et dustpan, prostravit, tacite terram ante podium purgavit, et ad locum suum scopae posuit. quasi nihil factum esset, schola reliquit, nos alta retro relinquens. nihil reprehensionis verbum fuit, sed "melius est silentium quam vox in hoc tempore."
nos 42 condiscipulis valde pudebat. pro futuro magister, etiam praecipuam sui disciplinam exercere non possum, et dissimulare possum ad pulmentum in schola! quomodo discipulos instituemus et classes in futuro administrabimus?
dorsum magister yu yi relinquens in schola semper in corde meo penitus mansit. postea magister yu yi non venit ad magistrum classis queri, sed quisque discipulorum nostrorum spiritualem accepit baptismum.
post multos annos magister et mater saepe hoc "retro visum" discipulis meis fabulam narrant. gratias ad antiquum principalem, magister yu yi, colendi nos, et gratias figurae qui semper in corde meo...
sicut illi, esto vir ordinarius
teng wei
terrarum quassatio de fabulis non habeo, sola vita vera.
in paupere rustico familia natus sum. usque ad hanc diem parentes mei adhuc in rure laborant cum dorsis ad caelum et loesum. et numquam existimare potes quomodo hedum hedum insulsum, qui tantum ante annos iii loqui potest, et ante annos iiii, in hoc podium tripedem ingredi possit. narratio haec est ad tempus, et etiam educationis meae.
hoc anno tantum triginta ingressus sum, hic quoque annus formalis est quintus annus.
respiciens vitam institutionalem meam in praeteritis quinque annis, expertus sum dolorem et haesitationem post incommodis laborantem in pulchris educationis meis somnio, destitutione et confusione non posse viam invenire ad emendandum ob limitata facultates personales; experientia quid sit educationis et quid sit.
nescio quomodo definias "mr. big", sed scio ordinarium magistrum rusticum somnium vitae infantis illustrare posse. fortunate, ad scholam iter meum, matronam meam conveni - tametsi magister rusticus ordinarius erat.
fortassis ob progressionem cerebri mei in teneris annis dilato, vix ab 6 annis scholae elementariae deductus sum post 8 annos scholae primariae educationis. tunc ego paene "defectum opus" omnes doctores tradere decrevi, sed post manus educatoris transiens, paulatim melius ...
numquam obliviscar scaenam in curabitur aliquet luto illo dilapidato, ubi unum commentariorum meorum exemplar commentariolum ante totius classis legit atque laudavit saepe. verbis et litteris amorem meum illa accendebat, et ianuam legendi mihi aperuit.
numquam obliviscar me vesperi cum e ludo litterario lectus sum. pulchra eius verba in titulo paginae commentariolis scripta sunt: praeterita non curo, futura tantum curo;
homo sum stultus. collegium introitum suscepi examen bis antequam in tertium ordinem collegium intromitterem; in colloquiis bis in schola graduati examina defeci; . semper tamen cogita verba quae mihi dedit: dum laboras, caelum certum habebis de tuo.
tempus fugit et 16 annorum est. gaudeo quod post xvi annos eius factus sum. propter illam podium in tres pedes descendi. scio me velle ordinarium virum similem eius esse et plures liberos in sinceritate et amore movere.
scio etiam virum "me" multos formare debere. suscipiendi baculum docendi et educandi homines e manibus oraculi responsabilitatem, amorem, studium et fortitudinem requirit. saepius ego me semper interrogo: praesens robur, huius arundo pondus ferre possum?
grave munus suscipiendi magisterii magisterii intendere debemus, quia alter finis oneris in futurum maternus ligatur, alter finis conscientiae magistri ligatur. haec ordinaria et longa colendi via destinata est.
nunc in podium descendi, apud me dixi: utar sinceritate et conscientia mea ut accipiam facem docendi et educandi homines a oraculo meo, et aliquando in futuro superbe et superbe dicam: habeo tandem. facti sunt.
plures sunt educatores ordinarii mei veluti ducis, qui filios excitant ut me sollicite, observantia et hortatu similes habeant. faciunt res mediocres, et operam dant ut plures liberos assequantur. pulcherrimae sunt omnes "viri" in corde meo.
multis annis post fuit, ut vere cognovi suavitatem annotationes rubrae.
deng zhi
post tot annos tamen saepe cogito magister qui reprehendit scripturam meam omni tempore - ipse yan. etsi mortuus fuerit per xx fere annos, eius species semper in animo meo impressa est et numquam terret.
in memoria mea, magister, naturaliter crines habuit. raro apud nos ingenium amittit.
tunc, fortasse propter artes bonae meae scripturae vel propter me amabilem personalitatem, semper sensi eum aliquantum partialem ad me, sed illi qui favent saepe confidunt. quia nasus eius magnus frenum dedi ei cognomen "draconis rex".
semper recordor se saepe me ad officium vocasse quod in inceptis meis perfunctorium fui. cum concludam scripturam, adiuvabit me diligenter eam corrigendi et postea subiciet me ut varias certationis participet in meo diario qui meum commentarium dicunt esse quasi dolorum iuventutis werther, et in fine cuiuslibet commentarii, semper longum est ab eo commentarium rubrum.
ad hunc diem, cum exemplum eius imitor et calamum rubeum serio colliget ad scribendam paragraphum cogitationum, ductuum, adhortatio discipulorum meorum, vere cognoscere possum suavitatem rubrarum commentorum cura studentium est sicut hortulanus culturam et promotionem seminum.
misericordia est quod tunc temporis fui voluntarium et sensitivum et non potui intelligere intentionem magistri. cum illas rubras adnotationes captantes video, semper turbat sicut cogitationes meae perspiciuntur. sic unam partem scripsit et unam scidit unam cum curarum meae et existimatione puellae.
paucis annis post mortem eius, cum libros meos digererem, nonnullas diaria cum annotationibus rubris fortuito effodimus instans. paucos hos reliquos thesauros intuens, subito intellexi quid amisissem.
post collegium intravi, quod schola mea translata non erat mea dilectissima, et maior meus non erat anglicus, sentiebam me non pudere eum diu attingere, quamvis iam istum numerum telephonicum meminissem. usque ad unum diem, subito vidi nuntium infirmitatis suae in genere qq coetus. numerum eius trepidans dialedi, et cum audivi familiarem "salve", suffocavi et verbum non potuit dicere. at ille subridens ex animo et consolatus est me, dicens bonum esse doctorem. discere mathematica non est pejora quam discenda latina.
illo momento, non sentiebam sicut ego cum homine gravissimo confabulari. sed cum evenisset, aeger erat et desperatus. postremum tempus eum vidi in custodia valetudinarium. illo tempore iacebat in custodia, invalidus et informe. ne vim quidem habet ut oculos aperiat, et eum excitare non potuimus. pater eius senex laboriose nobis narravit quod, quamvis nullam industriam nunc habeat, omnium discipulorum meminerit plane.
ab eius aegritudine usque ad mortem, numquam illum tristitiae verbum audivi, quamvis ei fatum iniquum esset: cum esset adulescens, coniugem suam dilectam in partu mortuam, cum esset in aetate integra, iterum graviter aegrotavit. sed numquam deploravit semperque nos suis risu et verbis adhortationibus adhortatus est.
nunc ingredior fortias meas, et vestigia eius secutus sum in podio plusquam decem annis insistens. super annis, cum depressus et confusus, semper cogitarem ardorem eius.
source: sina iuvenis daily
source: sina iuvenis daily
