nuntium

한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

Definitio mercenarii veteris Graecorum non potest simpliciter confundi cum hodierno mercenario. Mercenarii sunt milites cum qualitatibus professionalibus, qui cives tandem in cursu belli restituerunt; singuli multi apud Graecos apud Graecos mercennarios praedae accipiunt, nec praedones simpliciter, quod praedae direptae a dominis aut ab imperatoribus pro militari dignitate distribuebantur.

Mercennarii ergo in antiqua Graecia referuntur ad eos qui in civitatibus quibusdam civitatibus, regibus vel hominibus utuntur. Coetus militum utentium significat mercedem. Mercen- tium antiquae Graeciae progressus per sequentia ruditer processit;

1. Ortus et progressus periodus mercenariorum Graecorum (8 a.C.n. ad saeculum VI aCn)

Mercatores graeci primi sub quibusdam principibus in Oriente militaverunt. Exempli gratia, primi mercenarii Graeci in documentis apparuerunt Iones qui Pharaoni Aegypti circiter 664 aCn servierunt.

Nuper circa saeculum VIII aCn variae civitates in antiqua Graecia ad declinationem regiae potestatis versabantur. Tyranni primi fuerunt Graecorum mercennariorum conductorum, qui pro satellitibus aut stipatoribus ad firmandam dominationem eorum mercede utebantur. In monumentis Diodori, veterum tyrannorum in Sicilia, qualis est Gron Syracusanorum, peregrinorum conductionum monumenta habuit. Solent hi circa Siciliam vagari ad quaerendum habitandi locum, et Siculi tyrannos in re publica agros et civitatem darent.

2. Brevis tempus depositionis mercenariorum Graecorum (a saeculo VI aCn ad medium saeculum V aCn).

Ab anno 460 aCn, plurimae tyrannides in mundo Graeco evanuerunt, unde brevi tempore solitudinis mercennariae fuit. A saeculo VI aCn exeunte ad medium saeculum V aCn exstant fere monumenta mercenariorum in regione Aegaea.

Sed hoc non significat mercennarios in continenti Graeciae extinctos esse. In ortu Imperii Atheniensium ab anno 478 a.C.n. ad 404 a.C.n., in classibus urbanis per mare Aegaeum magna multitudo navium et peregrinorum erant iusto numerata praestationibus.

Pericles cum immineret minas Corinthiae ad alliciendos nautas peregrinos mercennarios ab Athenis cum magno anno 432 a.C.n. salariis, "hoc gravissimum est" ex una parte, et ex altera parte ostendit nautas et gubernatores in classe Athenarum. tum in reliqua Graecia prae omnibus gubernatoribus ac nautis acti sunt.

Ad summam, Graeciae continenti hoc fere tempore stabulo fuit, ut mercennariorum postulatio moderata esset, et in re publica esset progressus.

3. Diuturnum tempus celeri incremento mercenariorum Graecorum (431 a.C.n. ad 401 a.C.n.);

Belli Peloponnesiaci tumultus secundum progressum mercennariorum militum effecit, cuius magni ponderis pars in bello mercennariorum peditum magis magisque erat. Nam in Bello Graeco-Persico, pedites mercenarii magnum munus non habent. Bello Peloponnesio huius rei militaris maior auxilia in exercitibus auxilia habebant, frequentibus bellis.

Operae mercennariorum hoc tempore non solum in continenti Graeciae erant. Initio exercitus Persicus Graecos vel homines ex aliis ethnicis coetibus milites non usurpavit. Fine saeculi V aCn, magna moles indirectae notae ostendit Graecos, praesertim Peloponnesios, magis magisque adesse in regione Persica occidentali. Servientes Persarum praesidi, Persae eo tempore maxime Graecos praesidiis vel custodibus conduxerunt.

Quamvis defectus directo testimonio, numerus mercennariorum Graecorum transmarinarum in saeculo V aCn servientium non minoris aestimandus est.

4. Hodiernae mercenariorum Graecorum (401 a.C.n. ad 322 a.C.n.);

Armorum professionalium variarum magis in bello apparere incepit. Praeter pedites graves, qui militabant, alii ut sagittarii, funditores, et leves pedites, qui per peltastas repraesentabantur. Anni belli et novarum armorum postulatio novos limites mercennariorum laboris aperuerunt. Ideo haec periodus etiam notum est ut periodus perurbane mercenariorum Graecorum.

Per id tempus, mercennariorum militum auxiliaribus ad vi exercitus accessit.

Bellum Peloponnesio- nem Aegaeum re- dividit, et mercennariorum quoque opportunitates invenit. Cyro minore et decem milibus Graecorum mercenariorum optimo exemplo. Dionysius primus, Syracusanorum tyrannus, in proeliis adversus Poenos magno numero mercennariorum usus est, et Carthaginienses fecerunt.

Quibus temporibus Lacedaemonii et Athenienses magno opere mercennariis uti coeperunt.

Philippus II satis habuit opes ad stipendia militum Macedonum solvenda et milites ex aliis continentis Graeciae partibus conducit processus, magnus numerus Graecorum mercennariorum conductorum, et adversario eius, Imperio Persico, etiam plus quam 5000 Graecos contra eum conduxit.

Bellum Lameanum, quod post mortem Alexandri sequebatur, fuit bellum quo Athenienses suis sociis ad resistendum Macedonum imperio iungebant. Erat magni momenti in historia Graeca, praesertim in historia Athenarum. Post bellum Lamiacum, Athenae sui iuris potestatem amiserunt, et rationes internationales Graecae paeninsulae etiam mutatae sunt. Eodem tempore finito bello mercenariorum et civium milites conturbati sunt, et professio militaris magis ordinaria facta est. Hoc proculdubio credit Parker studium mercennariorum difficiliorem facere, quod "milites olim professionales facti sunt, ipsi rectores segnes esse solent in discernendis mercennariis aliis militibus.