νέα

한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

Τον Απρίλιο του 2003, η βιομηχανία του θεάματος εξερράγη!

Ο βασιλιάς του Χονγκ Κονγκ, Leslie Cheung, πήδηξε από τον 24ο όροφο του ξενοδοχείου Mandarin Oriental, φέρνοντας τέλος στη 46χρονη υπέροχη ζωή του.

Αυτό το είδωλο, που αποκαλούν στοργικά «αδελφό» από τους θαυμαστές του, άφησε ένα τεράστιο αστείο στον κόσμο με τόσο τρομακτικό τρόπο.

Αλλά τι είδους πικρή ιστορία κρύβεται πίσω από αυτή την φαινομενικά παράλογη Πρωταπριλιά;

Είναι αλήθεια ότι όπως είπε ο Ma Weidu, ο αδερφός μου έχει εγκαταλειφθεί από αυτόν τον κόσμο;

Η είδηση ​​της αποχώρησης του αδερφού του ήταν σαν βόμβα, που πυροδότησε αμέσως ολόκληρη την κινεζική βιομηχανία διασκέδασης.

Οι σπαραχτικοί ήχοι των θαυμαστών έμοιαζαν να διαπερνούν τον ουρανό και η είσοδος του ξενοδοχείου Mandarin Oriental πλημμύρισε από λουλούδια και κάρτες.

Το θέμα #Leslie Cheung πέθανε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαδόθηκε αστραπιαία και χρειάστηκαν μόνο λίγα λεπτά για να φτάσει ο αριθμός των προβολών τα 100 εκατομμύρια.

Όλοι ρωτούν: Τι είδους διάβολος πήρε τον αγαπημένο μας αδερφό;

Μερικοί άνθρωποι λένε ότι είναι η κατάθλιψη, ο αόρατος δολοφόνος, ενώ άλλοι εικάζουν ότι είναι μια σκληρή ερωτική ζωή.

Ωστόσο, τα λόγια του γνωστού πολιτιστικού μελετητή Ma Weidu ρίχνουν μια βαθύτερη σκιά σε αυτή την τραγωδία.

Είπε: «Ο αδερφός έχει εγκαταλειφθεί από αυτόν τον κόσμο».

Ο Ma Weidu θυμήθηκε τη συνάντησή τους στο Πεκίνο πριν από πολλά χρόνια, όταν η Leslie Cheung προετοιμαζόταν για το «Farewell My Concubine».

«Εκείνη την ώρα, υπήρχαν ακόμα αστέρια στα μάτια του, σαν να έλαμπε ολόκληρος ο γαλαξίας στα μάτια του.»

Όταν όμως συναντηθήκαμε ξανά, τα μάτια του αδερφού μου ήταν θαμπά σαν το φεγγάρι που καλύπτονταν από μαύρα σύννεφα.

Τι στο καλό έκανε αυτόν τον άλλοτε εκθαμβωτικό σούπερ σταρ να γίνει τόσο απογοητευμένος;

Είναι αυτές οι κριτικές που σε ακολουθούν παντού; Ή μήπως είναι οι διακρίσεις που κόβουν μέχρι τον πυρήνα;

Ίσως ήταν η αφόρητη μοναξιά που διαπέρασε την απαλή καρδιά του αδερφού μου σαν κοφτερό σπαθί.

Οι αναμνήσεις του Ma Weidu έμοιαζαν να ανοίγουν ένα παράθυρο στον εσωτερικό κόσμο του αδελφού του.

Μέσα από αυτό το παράθυρο, φαίνεται να μπορούμε να δούμε πόση άγνωστη πικρία κρύβεται πίσω από το χαμόγελο του αδερφού μου στο προσκήνιο.

Μιλώντας για το σημείο καμπής του αδελφού μου, πρέπει να αναφέρω τη σπαρακτική τελετή των βραβείων Golden Horse το 1997.

Με τις υπέροχες υποκριτικές του ικανότητες στο "Happy Together" εκείνη τη χρονιά, ο αδερφός μου θα έπρεπε να ήταν η καλύτερη επιλογή για τον ηθοποιό.

Ποιος θα το φανταζόταν ότι η τελετή απονομής θα μετατρεπόταν σε γυμνή δημόσια εκτέλεση.

Ο οικοδεσπότης συνέχιζε να μιλάει για «αγάπη από αγόρι σε αγόρι», «αηδιαστικό» και «διεστραμμένο», τα οποία ήταν όλα απαξιωτικά για την ταινία.

Το ακόμη πιο εξωφρενικό είναι ότι έκανε ακόμη και υπερβολικές χειρονομίες εμετού για να κάνει το κοινό να γελάσει.

OMG! Τι είδους απονομή είναι αυτή; Είναι απλώς ένα συνέδριο χαμηλού επιπέδου;

Φανταστείτε ότι κάθεστε στο κοινό και το πρόσωπό σας μεγεθύνεται επανειλημμένα σε μια μεγάλη οθόνη.

Υπήρχαν συνεχείς χλευασμοί στα αυτιά σου, αλλά έπρεπε ακόμα να χαμογελάσεις και να προσποιηθείς σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Αυτό το συναίσθημα είναι μάλλον πιο άβολο από το να σε κόβουν σε κομμάτια από χίλια κοψίματα, σωστά;

Το ακόμη πιο ανατριχιαστικό είναι ότι όταν ήρθε η ώρα να ψηφίσω, κανείς δεν ψήφισε τον αδελφό μου.

Ο λόγος των κριτών ήταν απλώς άναυδος: χρησιμοποιούσε απλώς τον χαρακτήρα για να εκφράσει τον εσωτερικό του κόσμο.

Έλα, αυτό δεν είναι απλώς κατάφωρη διάκριση; Όταν ένας ηθοποιός παίζει έναν ρόλο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να του δώσει την ψυχή του;

Αυτή η ομάδα των δήθεν κριτών μπορεί να μην άγγιξε καν την πόρτα της υποκριτικής!

Από εκείνη τη μέρα, το χαμόγελο του αδερφού μου φαινόταν να είναι καλυμμένο σε μια ομίχλη και δεν ήταν πια τόσο λαμπερό όσο πριν.

Αυτή η σκηνή μπορεί να ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον αδερφό μου.

Πόσο οδυνηρό θα ήταν να καταπατηθεί το ταλέντο ενός ανθρώπου με αυτόν τον τρόπο;

Βλέποντας αυτή τη σκηνή, θέλω απλώς να πω: Αυτός ο κόσμος είναι τόσο άδικος για τον αδερφό μου!

Στα σκαμπανεβάσματα της ζωής του αδελφού μου, υπήρχε ένας άνθρωπος που ήταν σαν μια αχτίδα ζεστού ήλιου, που φώτιζε τα ζοφερά χρόνια της παιδικής του ηλικίας.

Αυτό το άτομο είναι η νταντά της οικογένειας που αποκαλείται στοργικά «Έκτη Αδελφή» από τον αδερφό της.

Εδώ που τα λέμε, ο αδερφός μου γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια στο Χονγκ Κονγκ και υποτίθεται ότι ζούσε τη ζωή ενός νεαρού κυρίου με ωραία ρούχα και καλό φαγητό.

Αλλά ποιος θα το φανταζόταν ότι η οικογενειακή αγάπη που δεν μπορούν να αγοραστούν με χρήματα θα γινόταν η μεγαλύτερη πολυτέλεια στην παιδική του ηλικία.

Ο πατέρας είναι απασχολημένος σαν κορυφαίος, δουλεύει σκληρά για την καριέρα του όλη μέρα, η μητέρα είναι τόσο κρύα σαν πάγος, σαν να μην ενδιαφέρεται για τον μικρό της γιο.

Την ώρα που ο μικρός αδερφός κόντευε να τον κυριεύσει η αδιαφορία, η έκτη αδερφή ήταν σαν ένα ζεστό λιμάνι, που του έδινε γεμάτος αγάπη.

Αν και η έκτη αδερφή δεν είχε διαβάσει πολλά βιβλία, δίδαξε στον αδερφό της τις αρχές της ζωής μέσα από τις πράξεις της.

Η αγάπη της είναι πιο γλυκιά από το μέλι και πιο ζεστή από τον ήλιο και έχει γίνει ο πιο πολύτιμος θησαυρός στη ζωή του αδερφού της.

Για περισσότερα από 20 χρόνια, ανεξάρτητα από το στάδιο της ζωής του στο οποίο βρίσκεται ο αδερφός του, η Έκτη Αδελφή ήταν το πιο σταθερό στήριγμα του.

Είναι το ασφαλές καταφύγιο του αδερφού της στις χαμηλές στιγμές, είναι η διαβεβαίωσή του.

Ωστόσο, ακριβώς όταν ο αδερφός της χρειαζόταν περισσότερη υποστήριξη, η έκτη αδερφή αρρώστησε ξαφνικά.

Ο ανήσυχος αδελφός προσπάθησε να στείλει την Έκτη Αδελφή στο εξωτερικό για θεραπεία, αλλά αρνήθηκε.

Τελικά, η έκτη αδερφή έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας τον αδερφό της μόνο στη θύελλα της βιομηχανίας του θεάματος.

Έχοντας χάσει την τελευταία του πνευματική υποστήριξη, ο αδελφός του κατέρρευσε εντελώς.

Ο Ma Weidu είπε ότι αυτή μπορεί να είναι η μεγαλύτερη λύπη στη ζωή του αδελφού του, σαν να λείπει για πάντα ένα κομμάτι από την καρδιά του.

Φαντάσου ότι όταν σε παρεξηγεί και σε εγκαταλείπει όλος ο κόσμος, το μόνο άτομο που σε καταλαβαίνει έχει φύγει για πάντα.

Αυτό το είδος μοναξιάς και απόγνωσης είναι πιθανώς πιο τρομακτικό από το τέλος του κόσμου, σωστά;

Η αποχώρηση της έκτης αδελφής ήταν σαν ένα σοβαρό χτύπημα στην εύθραυστη καρδιά του αδελφού μου.

Από εκεί και πέρα, η λάμψη του παρελθόντος δεν μπορούσε πια να βρεθεί στα μάτια του αδελφού μου, σαν να είχε ρουφήξει την ψυχή του από όλο του το σώμα.

Η αποχώρηση της έκτης αδερφής φαίνεται να έβαλε ένα τεράστιο ερωτηματικό στη ζωή του αδερφού μου.

Κοιτάζοντας πίσω τη ζωή του Zhang Guorong, είναι απλά μια υπέροχη και θλιβερή ταινία.

Κατέκτησε αμέτρητο κοινό με το ταλέντο του, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να κατακτήσει αυτόν τον κόσμο γεμάτο προκαταλήψεις.

Από το «Αντίο παλλακίδα μου» μέχρι το «Ευτυχισμένοι μαζί», ο αδερφός μου έχει ερμηνεύσει κλασικούς ρόλους ο ένας μετά τον άλλο με τις υπέροχες υποκριτικές του ικανότητες.

Κάθε χαρακτήρας φαίνεται να είναι μέρος της ψυχής του, που λάμπει με ένα μοναδικό φως.

Αλλά στην πραγματική ζωή, δεν μπορεί να ξεφύγει από την κοσμική προοπτική, σαν να είναι παγιδευμένος σε ένα αόρατο κλουβί.

Ο αδερφός μου είπε κάποτε κάτι σπαρακτικό: «Έχω κάνει καλές πράξεις και συσσωρεύω αρετές σε όλη μου τη ζωή, αλλά γιατί μου φέρονται έτσι;».

Αυτή η πρόταση εκφράζει τον πόνο και την αδυναμία στην καρδιά του, που κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται συγκινημένοι.

Ο Ma Weidu είπε ότι η Leslie Cheung εγκαταλείφθηκε από τον κόσμο. Είναι όμως πράγματι αυτό;

Ίσως ο κόσμος να μην είναι αρκετά ανεκτικός για να δεχτεί μια διαφορετική ψυχή.

Ο αδερφός μου είναι μακριά μας 21 χρόνια, αλλά η επιρροή του δεν θα εξαφανιστεί ποτέ.

Το τραγούδι του, οι υποκριτικές του ικανότητες και το χαμόγελό του είναι όλα βαθιά χαραγμένα στις μνήμες μας.

Πρέπει να αναρωτηθούμε μέσα στη νύχτα: Πόσοι άνθρωποι όπως η Leslie Cheung υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο που «εγκαταλείπονται» από εμάς αόρατα;

Ίσως ο θάνατος του αδερφού μου δεν είναι μόνο η πτώση ενός σούπερ σταρ, αλλά και μια κλήση αφύπνισης στον κόσμο.

Μας θυμίζει: μάθε να ανέχεσαι, μάθε να καταλαβαίνεις και να αγαπάς.

Γιατί ο καθένας είναι μοναδικός και του αξίζει να του φέρεται ευγενικά αυτός ο κόσμος.

Ας θυμηθούμε το χαμόγελο του αδερφού μας, το ταλέντο του και τις σκέψεις που άφησε στον κόσμο.

Είθε να μην υπάρχει προκατάληψη στον παράδεισο και ο αδερφός μου να βρει εκεί αληθινή ευτυχία και ελευθερία.

Και θα πρέπει να αγωνιστούμε για να δημιουργήσουμε έναν κόσμο πιο περιεκτικό, όπου κάθε ψυχή μπορεί να ανθίζει ελεύθερα.