nuntium

한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

die ix septembris maliciam "impetum" passi sumus.

res valde simplex est: a 21:55 ad 22:10 nocte illa, homo qui me in wechat 10 epistulas in ordine misit, quaestiones renuntiavit et auxilium petivit. tum, infantem meum dormire ponebam et telephonum meum non quaerebam. mox vi minuta post, ad 22:16, probabiliter quia non respondi, nuntios mittere incepit continue suam displicentiam suam mecum exprimere. ut suam displicentiam exprimat, imprimis video iecit. dixit in video: "librum hunc minuto comburam."

lectores regulares sciunt me solere liberos meos lavare, libros picturae legere, fabulas narrare ut sopiant eos dormire. infirmus nuper fui et tantum dormire possum et puerum meum lavare non possum, sed adhuc legi librum picturae puero meo ut eum dormiat. ideo ab 9 ad 10:30 vesperi tempus mobile phone saepe non est spectandum.

is circa horam tertiam diei erat, et liberos meos naturaliter cubitum ponebam sine phone vultus mei. circum 10:30 posui puerum ad lectum meum et vidi in phone, et inveni iam me paenitere.

vere iratus sum, cum istas epistulas vidi. cum hoc cogitans, invisum esse debet de paupere, quod non respondit. talis persona dignus est.

saepius occurrant tam irrationabiles lectores. omnes res suas curant. non curant de vita vel morte tua. cum inveneris responsionem nullam esse, nihil refert utrum tempus non sit vel non vis respondere, dum edere non potes, statim ostendes te magnum momentum ad minimum esse. rem, et statim cades et mala dixeris.

tales homines non sunt homines nec habent humanitatem, ideo optimum est ab illis abesse.

cum per plures quam xx annos peragrasset mundum, omnia genera hominum vidi et scio quam sit natura humana mala et deformis, ita numquam tam studiosis lectoribus ignotis fui. quam ob rem saepe aiunt legentibus me non esse amicissimum, nec eis placuisse.

mirum, cur scriptor velit lectoribus placere?

ex diuturno analysi et observatione notationis wechat officialis rationum backend fundata, basically iudicari potest multos esse officiales publici apud lectores. aliqui ex his articulis in ratione officiali quotidie legunt, sed legunt quotidie non quia placet, sed quia quaedam post articulos et aliquas expressiones circumferuntur, obiective habebant aliquam ictum, directe vel indirecte tangentes, et attendere debebant.

sequentia et affectatio duo diversa sunt, et sequens non diligo. amicus meus "crooked neck" semel mihi dixit secretarium factionis municipalis cuiusdam praefecturae gradus civitatis semel ei narrasse quod mea vasa cottidie legit. uti patet, scriba non cottidie legit eo quod delectat.

ut senior rerum praesentis observator, adhuc aliquam sui conscientiam habeo.

lector-amice? quid es lector amice?

opinor, lectori-amico modo placere illis ac ca- berare lectioni commodis.

dolemus, hoc non est propositum scripto meo quis. quanquam aliqui articuli actu faciunt aliquid legentium quod sibi placuerint vel dimiserint, hoc est non quia hoc feci de industria, postquam conetur ad instar lectorum cogitationes infelix erit?

hac aetate adhuc cogitas de officinis et de aliis quotidie placendis? nimirum cottidie fit censura sui, nec quisquam ambitiosus.

mense martio 2016, articulum in "southern media research" edidi ut exploraret num quis in scribendo versatus sit scribere debet quid legentibus libet videre vel scribere quid lectores sentiat videndum. homines, qui legerunt, notare poterunt articulum illum tunc temporis iam firmiter statuisse legentibus non placere.

cur tam superbus et pertinax es?

quod superbus est aliquando non propter excellentiam, sed propter seipsum. verbum "sui" in causa mea verbum honorifice non est, sed verbum absolutum non derogatorium est. non sum egregius, sed me esse volo. esse te ipsum cum officio est fundamentalis studium hodierni populi.

superbia et contumacia etiam aliis legentibus narrantur.

fuit quondam lector qui mandata et contumelias in ultimis officialis rationi continue reliquit sed eum neglexit. id dignissimos aut est. quodam mane paucis post diebus, subito tres nuntios in ordine reliquit, animum suum 180 graduum mutavit, me magnis verbis laudavit, et dixit se sperasse si quid factum esset iustitiam quaesiturum.

haha, visne lectori placere?

infeliciter, multi legentes officialis mei wechat rationem habent qui me non amant, sed verba mea facile eis laedunt.

numquam timui ne homo gunman. res publicas aut privatas utilitates legitimas, satis est favorabilis et validus argumenta, quare nihil mali est quod homo gunman. tamen hoc genus legentium adversus te tanquam patrem tractant cum aliquid habent quod agat et obiurgat, cum nihil fit, haud satis lato animo sum ut sclopeto efficiar.

etiam tragoediae scriptoris est magnum numerum talium legentium cotidie occurrere.

aliquando, quibusdam lectoribus non bellus. raro hi homines nuntios, commentarios, vel libenter in feriis relinquere. sed cum illi aliquid acciderit, ad me venit et aliquid vult.

his clare visis lectorum, numquam exspectes, ut nulla ipsa mihi beneficia afferant quid velim. si scribes ali- quid potius quam libet legere, curabis magis de tuo sensu quam de legentium sensu.

cum per illam, figuravi et deseram, alioquin octingentiens fuissem pissed.

multi etiam sunt lectores qui hanc officialem rationem legentes amant ex intimo corde. amicus systematis quondam nuntium wechat mihi misit dicens: ignosce, licet articulum tuum assentior, incommodum est directe ad circulos meos amicos transmittere.

homines similia saepe dicunt. "intellige, gratias tibi pro auxilio tuo." hoc genus amici venerantur et intelligant. etsi non audent publice similia ac reposcere, occulte tamen in cordibus suis agnoscunt, quod in principio scriptionis mee assecutus est.

aliqui etiam legentes sincere dixerunt: magister chu, omnes homines mediocres sumus, coetus vulnerabilium, et in dubiis temporibus adiuvare non possumus.

nuntius huius lectoris homines permittit ut interdum sensum praesentis scriptionis sentiant, iisque adiuvari potest excitare ac desinere in aliorum aestimationes nihilisticas vivere.

ut ante dixi, officium est hos articulos scribere. si articulum aliquem adiuvat, illis gratias non sentis. alia versio haec est: si tibi placet, tibi me debere non sentio; velis nolis, adsum, scribendo haec sine dolore me oblectes.

ne quid ab invicem expectes, quietus sit uterque vestrum.