nuntium

한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

Grata huic terrae abscondito blanditur natura, casula mea, locus lenis ubi requiescit anima.

Ut primum ostium aperui, sensi sicut in alium mundum venissem. Est sub pedibus tuis pavimentum ligneum, veste peristylo intextum, mitem amplexum creans. In tapete, flores prosiliunt, ut prima somnia mane lucent vernantia. Circumcirca lucidi parietes cinerei et tabulae fenestrae albae tacite dialogi, simplices tamen elegantes, quasi tempus hic sensim retardatur.

Conversus, parva mensa capulus in conspectum venit. Is ibi placide morabatur susurrus artis. Post hanc sella sedet otiose, molli stragulo molliter obtegens, quasi invitans omnem animam fessam ad hic quietem capiendam, et obliviscatur agitando et tumultus mundi.

Respiciens ad angulum cubiculi, tabulatum magnum ad fenestram laquearia instar tabulae picturae, mundum extra fenestram secans iustum. Arbores virides etiam magis vibrant contra caelum caeruleum. Aliquando, una vel duae aves trans caelum volant, filo rigidae micant relictis, quae est pulcherrima naturae musica. ️

Cum nox cadit, lucent stellae per cancellos fenestrae, nexibus mollibus luminibus in domo ad efficiendum SOMNICULUM. Hic sedeo, grato plenus, hac tranquillitate gratus, hac pulchritudine gratus. Camera mea plusquam spatium vivum est, portus meus et locus animae meae.

Hic didici mecum loqui, et vocem interiorem audire. Omnis spiritus resonat mundo; Casula mea singulariter mihi narrat: vita tam simplex et tam pulchra esse potest.